روکش های دندانپزشکی (که گاهی به آن روکش پورسلن یا روکش لمینتی دندانپزشکی نیز گفته می شود) پوسته های نازک و سفارشی ساخته شده از مواد به رنگ دندان هستند که برای پوشش سطح دندان طراحی شده اند تا ظاهر دندان شما بهتر شود. متخصص لمینت دندان رشت این پوسته ها به قسمت جلوی دندان متصل می شوند و رنگ، شکل، اندازه یا طول آنها تغییر می کند.

روکش های دندان را می توان از پورسلین یا مواد کامپوزیت رزین ساخت. روکش های پورسلین در برابر ایجاد لکه ها بر روی دندان، بهتر از روکش های رزینی مقاومت می کنند و از ویژگی های دندان طبیعی، مانند انعکاس نور دندانهای طبیعی ( براق بودن دندان ) بهتر تقلید می کند. شما باید در مورد انتخاب بهترین مواد برای روکش خود، با دندانپزشک خود صحبت کنید.

روکش ها معمولا برای اصلاح موارد زیر استفاده می شوند :

دندان هایی که به دلیل درمان کانال ریشه تغییر رنگ داده اند. لکه های ناشی از تتراسایکلین یا داروهای دیگر، استفاده بیش از حد فلوراید یا دلایل دیگر. یا وجود پر کننده های بزرگ رزینی که باعث تغییر رنگ دندان شده اند

دندان های فرسوده

دندانهایی که تراشیده یا شکسته شده اند

دندان هایی که به صورت نادرست، ناهموار یا به صورت نامنظم شکل گرفته اند (برای مثال دهانه یا برآمدگی در آنها وجود دارد)

دندانهای دارای شکافی که این شکاف ها در بین آنها وجود دارد (برای بستن فضای بین این دندانها)

برای روکش یک دندان چه روندی با طی شود؟

روکش کردن دندان معمولاً به سه جلسه ملاقات با دندانپزشک نیاز دارد - یکی برای مشاوره و دو مورد برای ساخت و استفاده از روکش ها. یک دندان یا بسیاری از دندان ها به طور همزمان می توانند زیر فرایند ونیرینگ که در زیر شرح داده شده است، بروند.

تشخیص و برنامه ریزی برای درمان

مرحله اول شامل مشارکت فعال شما می شود. نتیجه ای را که می خواهید به آن برسید، به دندانپزشک خود بگویید. در طی این ملاقات، دندانپزشک شما دندان های شما را معاینه می کند تا مطمئن شود روکش های دندانی برای شما مناسب هستند و در مورد اینکه چه روشی استفاده می شود و برخی از محدودیت هایی که شامل آن می شود، بحث می کنند. او همچنین ممکن است از پرتوهای ایکس استفاده کند و احتمالاً معاینات و نتیجه گیری هایی از دهان و دندان شما به عمل آورد.

آماده سازی

برای آماده سازی دندان برای روکش کردن آن، دندانپزشک شما سطح دندان را دوباره شکل می دهد، مقدار شکل دهی آن تقریباً برابر با ضخامت روکشی است که به سطح دندان اضافه می شود. قبل از برش دادن مینا، شما و دندانپزشکتان تصمیم می گیرید که نیاز به بی حسی موضعی برای بی حس کردن منطقه داشته باشید یا خیر. در مرحله بعد، دندانپزشک شما یک طرح یا یک تصویر از دندان شما ایجاد می کند. این مدل به آزمایشگاه دندانپزشکی ارسال می شود، که به نوبه خود روکش شما را می سازد.

معمولاً 2 تا 4 هفته طول می کشد تا دندانپزشک روکش ها را از آزمایشگاه دریافت کند. از روکشهای موقت دندان می توان برای دندانهایی که وضعیت ظاهری بسیار ناخوشایندی دارند، استفاده کرد.

پیوند

قبل از آنکه روکش دندان به طور دائم بر روی دندان شما چسبانده شود، دندانپزشک شما به طور موقت آن را روی دندان شما قرار می دهد تا تناسب و رنگ آن را بررسی کند. او برای دستیابی به تناسبی مناسب، مرتباً روکش آن را در صورت لزوم تراشیده و خارج می کند. رنگ روکش را می توان با سایه مواد روکشی که استفاده می شود تنظیم کرد. در مرحله بعد، برای آماده سازی دندان برای دریافت روکش، دندان شما تمیز، جلا داده شده و قلم زده می شود که دندان را دستخوش تغییراتی می کند تا امکان اتصال محکمی را فراهم کند.

یک مواد سیمانی مخصوصی روی روکش اعمال می شود، سپس روکش روی دندان شما قرار می گیرد. پس از قرار گرفتن صحیح روکش بر روی دندان، دندانپزشک شما یک پرتو نور مخصوصی را به روکش دندان اعمال می کند، که مواد شیمیایی موجود در مواد سیمانی را فعال می کند و باعث می شود خیلی سریع آن را سفت کرده و یا بهبود ببخشد. مراحل آخر شامل از بین بردن هرگونه مواد سیمانی اضافی، ارزیابی روی هم رفتن دندان های شما و انجام هرگونه تنظیم نهایی در روکش در صورت لزوم می شود.

دندانپزشک شما ممکن است از شما بخواهد در طی دو هفته برای ویزیت بعدی بازگردید تا بررسی کند که لثه ها به حضور روکش دندان شما چگونه عکس العمل نشان می دهند و یکبار دیگر محل قرارگیری روکش را بررسی می کنند.

روکش های دندانی مزایای زیر را شامل می شوند :

آن ها ظاهری به شکل دندان را به صورتی طبیعی ارائه می دهند.

بافت لثه، با پورسلین به خوبی سازگار است.

روکش های پورسلینی در برابر لکه، مقاوم هستند.

رنگ روکش های پورسلین به گونه ای انتخاب می شوند که باعث می شوند دندان های تیره سفیدتر جلوه کنند.

روکش ها یک روش محافظه کارانه برای تغییر رنگ و شکل دندان را ارائه می دهند. روکش ها معمولاً به شکل دهی زیادی که به طور مثال بر روی تاج دندان انجام می شود، نیاز ندارند اما یک جایگزین مقاوم تر که از جنبه زیبایی شناختی، بهتر است را ارائه می دهند.

روکش های دندانی چه معایبی دارند؟

روکش های دندانی معایب زیر را شامل می شوند :

فرآیند روکش گذاری برگشت پذیر نیست.

روکش ها هزینه ی بیشتری نسبت به اتصال کامپوزیت رزین دارند.

روکش ها معمولاً در صورت تراشیدگی یا ترک خوردگی قابل ترمیم نیستند.

از آنجا که مینای دندان برداشته شده است، ممکن است دندان شما نسبت به غذاهای گرم و سرد و نوشیدنی ها حساس تر شود.

روکش ها ممکن است دقیقاً مطابق با رنگ دندانهای دیگر شما نباشند. همچنین، رنگ روکش نمی تواند به یکباره در جای خود تغییر کند. اگر قصد سفید کردن دندان های خود را دارید، قبل از اقدام به روکش کردن دندان خود، باید این کار را انجام دهید.

اگرچه این احتمال وجود ندارد، اما روکش ها می توانند در بروند و یا بیفتند. برای به حداقل رساندن احتمال بروز این اتفاق، ناخن ها، روی مدادها، یخ یا سایر اجسام سخت را با دندان خود نجوید. یا در غیر این صورت فشار بیش از حد به دندان های خود وارد نکنید.

دندانهای دارای روکش هنوز هم می توانند دچار پوسیدگی شوند، احتمالاً به پوشش کامل دندان با یک تاج دندان نیاز باشد.

https://drshamsdentist.com/%D8%B7%D8%B1%D8%A7%D8%AD%DB%8C-%D9%84%D8%A8%D8%AE%D9%86%D8%AF-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA/

روکش ها برای افرادی که دندانهای ناسالم دارند ( برای مثال افرادی که دچار پوسیدگی یا بیماری فعال لثه هستند )، دندانهای ضعیف شده ( در نتیجه پوسیدگی، شکستگی، پر شدگی بزرگ دندان ها ) یا برای افرادی که اندازه ی مینای دندانشان نا مناسب می باشد، انتخاب مناسبی نیست.

افرادی که دچار دندان قروچه هستند، کاندیدای ضعیفی برای روکش های پورسلین می باشند، زیرا دندان قروچه می تواند باعث ترک خوردگی یا تراشیدگی روکش ها شود.