چگونه با علائم احتمالی پس از عصب کشی دندان کودک مقابله کنیم؟

مانند هر روش و درمان دیگری، پس از عصب کشی به یک دوره بهبودی نیاز داریم. لمینت دندان در رشت خوشبختانه، از آنجایی که عصب کشی مانند پر کردن دندان کم تهاجمی و ساده است، روند بهبودی کودک شما سریع خواهد بود. با این حال، در صورت بروز مشکل باید چه اقداماتی را انجام داد. در ادامه با این موارد آشنا‌می شوید. 

درد پس از عصب کشی دندان کودک

ممکن است کودک شما بعد از عصب کشی دچار درد یا ناراحتی شود. خوشبختانه، اکثر کودکانی که تحت درمان عصب کشی قرار‌می‌گیرند،‌می‌توانند با مصرف مسکن‌های بدون نسخه که مخصوص کودکان طراحی شده است، علائم خود را تسکین دهند. حتماً دارو را دقیقاً طبق دستورالعمل استفاده کنید. اگر سوالی در مورد مصرف بهترین داروها برای فرزندتان دارید، حتما از دندانپزشک متخصص کودکتان بپرسید.

علائم عفونت پس از عصب کشی

اگر کودک شما تب، تورم یا درد شدید را تجربه‌می‌کند، در لثه‌هایش یک پاکت پر از چرک ایجاد شده و همه اینها نشانه‌های عفونت است. تنها راه درمان مناسب عفونت دندان این است که فوراً به دندانپزشک کودک مراجعه کنید.

مسواک زدن 

از آنجایی که عصب کشی دندان کودک نیازی به بخیه یا برش ندارد، لازم نیست در هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن زیاد مراقب باشید. کودک شما‌می تواند به مسواک زدن و نخ دندان کشیدن دندان به طور معمول ادامه دهد. رعایت بهداشت دهان و دندان بسیار مهم است. کودک شما باید دو بار در روز مسواک بزند و روزانه نخ دندان بکشد تا لبخند سالم تری بعد از عصب کشی داشته باشد.

اجتناب از خوردن غذا‌های سر و گرم

اجتناب از خوردن غذا‌های سرد و گرم در مراقبت بعد از عصب کشی دندان کودک اهمیت زیادی دارد. به دلیل آنکه عصب دندان از بین رفته ممکن است دندان کمی حساس شود. برای جلوگیری از درد و تیر کشیدن دندان، از غذا‌ها سرد و گرم استفاده نشود تا دندان چند روز استراحت کرده و به سرعت بهبود یابد. 

غذا‌های نرم بخورید

چه بزرگسال باشید و چه کودک، بعد از عصب کشی بهتر است از غذا‌های نرم استفاده کنید. با دندانی که تازه عصب کشی کرده اید غذا نجوید. تا زمانی که بی حسی به طور کامل از بین نرفته است غذا نخورید زیرا ممکن است فشار زیادی به دندان آورده و دچار ترک و شکستگی شود. سوپ، پوره سیب زمینی، سیر برنج، موز، کیک و هر غذایی که نیاز به جویدن ندارد به کودک خود بدهید. 

کیسه یخ برای کاهش درد و تورم

اگر کودک دچار درد و تورم شد حتما از کیسه یخ استفاده کنید. اگر کیسه مخصوص یخ در منزل نداشتید، تکه ای یخ را در پلاستیک فریزر بریزید و روی صورت کودک خود بگذارید.

عصب کشی دندان کودکان چیست؟

اگر دندان شیری کودک شما دچار پوسیدگی، عفونت یا ضربه شدید شود، احتمالا به پالپ دندان آسیب‌می زند. درد، پوسیدگی قابل مشاهده، تیره شدن‌مینای دندان، حساسیت، قرمزی، چرک یا جوش روی لثه‌می تواند از علائم آسیب یا عفونت پالپ باشد و باید بلافاصله توسط دندانپزشک بررسی شود.

پالپ بافت زنده و حاوی اعصاب و عروق خونی است. پالپ در اتاقک پالپ قرار دارد. عفونت و التهاب در پالپ دندان‌می تواند باعث از دست دادن زودرس دندان شود. عفونت‌می تواند به لثه و استخوان اطراف سرایت کند. در برخی موارد، رشد دندان دائمی در زیر دندان شیری آسیب دیده مختل‌می شود.

با درمان سریع ریشه،‌می توان یک دندان شیری را نجات داد. پالپوتومی و پالپکتومی رایج ترین روش‌هایی هستند که برای درمان آسیب‌های پالپ استفاده‌می شوند:

• پالپوتومی

روش پالپوتومی که کانال ریشه کودک نیز نامیده‌می‌شود، زمانی توصیه‌می‌شود که پالپ داخل یا نزدیک تاج دندان تحت تأثیر پوسیدگی، عفونت یا ضربه قرار گرفته باشد در حالی که پالپ ریشه سالم است. پس از بی حس کردن ناحیه، پالپ ملتهب یا عفونی داخل تاج دندان برداشته‌می شود و کانال‌های ریشه دست نخورده باقی‌می مانند. پالپ سالم باقی مانده با یک ماده مخصوص برای محافظت و کمک به بهبود دندان پوشیده‌می شود.

• پالپکتومی

هنگامی که التهاب یا عفونت پالپ به کانال‌های ریشه و همچنین اتاقک پالپ گسترش یابد، روش سنتی عصب کشی اغلب بهترین گزینه است. پس از بی حس کردن ناحیه اطراف دندان، تمام بافت پالپ از داخل تاج و ریشه جدا‌می شود. سپس محفظه پالپ و کانال‌های ریشه تمیز، ضدعفونی، شکل داده و پر‌می شوند.

• روکش‌ها

روکش معمولاً پس از عصب کشی روی دندان قرار‌می گیرد. هنگامی که دندان شیری با پالپوتومی یا پالپکتومی درمان‌می شود، دندان شکننده تر و مستعد شکستگی‌می شود. یک روکش تمام سطح قابل مشاهده دندان را‌می پوشاند و از آن در برابر آسیب بیشتر محافظت‌می کند. روکش‌های سرامیکی برای دندان‌های کودکان به‌ویژه دندان‌های آسیاب استفاده‌می‌شوند.

معایب از دست دادن زودهنگام دندان شیری

حتی اگر دندان‌های شیری با دندان‌های بالغ جایگزین شوند، از دست دادن زودرس دندان شیری‌می تواند اثرات کوتاه مدت و بلندمدت بر سلامت کودک داشته باشد:

• دندان شکسته، پوسیده یا عفونی‌می تواند بسیار دردناک باشد.
• مجموعه ای از دندان‌های شیری سالم به کودک کمک‌می کند تا عادات مناسب جویدن و غذا خوردن را ایجاد کند. دندان شیری به تلفظ و رشد گفتار کمک زیادی‌می کند. 
• هر دندان شیری به عنوان یک نگهدارنده برای دندان بالغ عمل‌می کند که جایگزین آن‌می شود. اگر یک دندان شیری خیلی زود از دست برود، دندان‌های شیری باقی‌مانده‌می‌توانند از جای خود خارج شده و تراز دندان‌های دائمی را مختل کنند.
• از دست دادن دندان‌ها‌می تواند اعتماد به نفس را تحت تاثیر قرار دهد.

آماده کردن کودک برای عصب کشی دندان

همانطور که‌می دانید، اکثر افسانه‌هایی که ممکن است در مورد درمان ریشه دندان کودک شنیده باشید، درست و واقعی نیستند. در واقع، این روش معمولاً ناراحتی کمی ایجاد‌می کند، اما در تسکین دندان درد کودکان کاملاً موثر است. دندانپزشکان اطفال‌می توانند از گزینه بیهوشی برای جلوگیری از احساس درد استفاده کنند. همچنین این متخصصان در آرام کردن ترس جوانان با تجربه و دوره دیده هستند.

درک‌می کنیم که کمی در مورد عصب کشی دندان کودکتان عصبی باشید اما اگر اجازه ندهید فرزندتان اضطراب شما را متوجه شود به کودک و دندانپزشک کمک زیادی کرده اید. کودک را نوازش کنید و با آرامی با او در مورد آنچه قرار است اتفاق بیفتد صحبت کنید این کار به کاهش استرس کودک کمک زیادی‌می کند. 

لزوم عصب کشی دندان کودک 

عصب کشی زمانی مورد نیاز است که دندان آسیب دیده یا عفونی شده باشد. پوسیدگی و آسیب‌می تواند باعث ساییدگی و حتی افتادن دندان در طول زمان شود. هنگامی که ترک یا عفونت به پالپ (بافت نرم داخل دندان) برسد،‌می تواند باعث درد شدید و تورم شود. برای درمان، پالپ آسیب دیده یا عفونی را از دندان خارج‌می کنند. این کار درد را تسکین داده و دندان را التیام‌می بخشد.

عصب کشی دندان کودکان روشی ایمن است؟

عصب کشی روشی بی خطر برای کودکان و بزرگسالان است. این فرآیند نسبتاً ساده است و تنها زمان کوتاهی برای تکمیل آن نیاز دارید. علاوه بر این، در طول فرایند عصب کشی از بی حسی موضعی استفاده‌می شود، بنابراین کودک شما هیچ دردی احساس نخواهد کرد.

عفونت مجدد دندان عصب کشی شده کودک 

اگرچه ابتلا به عفونت پس از درمان ریشه رایج نیست، اما این احتمال وجود دارد. عفونت‌ها‌می‌توانند ناشی از ورود باکتری‌ها به دندان و بافت نرم در طول درمان، سوراخ شدن خفیف بافت نرم دندان و یا درمان ناکافی کانال ریشه باشند. 

درمان ریشه برای کودکان چقدر طول‌می کشد؟

مدت زمان عصب کشی دندان در کودکان بسته به شرایط فردی متفاوت است. به طور کلی، این روش‌می تواند از ۳۰ دقیقه تا یک ساعت یا بیشتر طول بکشد. دندانپزشک‌می تواند بر اساس موقعیت خاص فرزندتان، بازه زمانی مشخص تری به شما بدهد.

https://drshamsdentist.com/%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%BE%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%AA-%D8%AF%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA/

عوارض عصب کشی دندان در کودکان 

عصب کشی به طور کلی یک روش ایمن و موثر است، اما مانند هر درمان پزشکی، همیشه خطرات و عوارض احتمالی وجود دارد. شایع ترین عوارض مرتبط با درمان ریشه در کودکان شامل درد، تورم و عفونت است. با این حال، این عوارض نادر هستند و دندانپزشک اقداماتی را برای به حداقل رساندن عوارض انجام‌می دهد.

چگونگی کار با اتوکلاو دندانپزشکی

در واقع، مهم ترین مرحله در نگهداری صحیح هر وسیله و ابزاری،قیمت سکوبندی ازمایشگاهی  استفاده صحیح از آن می باشد. با این کار، در واقع جلوی آسیب های احتمالی دستگاه را خواهیم گرفت. در این مطلب به یک سری نکات در ارتباط با استفاده از اتوکلاو جهت سرویس اتوکلاو دندانپزشکی اشاره خواهیم کرد.

• ‌ابزارهایی که درون اتوکلاو می گذارید، نباید بیش از ۴/۳ فضای اتوکلاو را پر کند.
• وسایلی که نوک تیز دارند را به منظور جلوگیری از آسیب رساندن به دستگاه ها، درون کیسه ی اتوکلاوی قرار دهید.
• درب دستگاه را موقعی باز نمایید که دمای دستگاه به حالت عادی برگشته و دما بالا نباشد.
• وسایل را به صورت عمودی و همچنین با فاصله از یکدیگر در اتوکلاو قرار داده تا هوا به خوبی از میان آنها عبور کند.
• مسئولیت بستن دیش ها و همچنین پک های عمل را به افراد مجرب و نیز متخصص واگذار کنید.

شیوه ی نگهداری و سرویس اتوکلاو دندانپزشکی

برای نگهداری از اتوکلاو ها باید مواردی را به طور روزانه، هفتگی و همچنین بلند مدت بررسی نمایید و از صحت عملکرد دستگاه و نیز معیوب نبودن آن مطمین شوید. در ادامه مطلب به برخی از این نکات ضروری اشاره شده است.

بررسی و سرویس اتوکلاو دندانپزشکی بصورت روزانه

به طور کلی هربار که قصد استفاده از اتوکلاو را دارید باید به نکات زیر توجه داشته باشید.

• ‌مطمئن شوید که دریچه های آب سرد، بخار و همچنین هوای فشرده باز می باشند.
• وضعیت دما سنج ها و نیز فشار سنج ها را چک نمایید.
• از عدم نشت سیستم های اتوکلاو مورد استفاده، مطمین شوید.
• برگه جدیدی جهت ثبت مراحل سیکل استریلیزاسیون بروی دستگاه قرار دهید.
• اضافه بر قرار دادن برگه جدید، بررسی کنید که قلم ثبت چرخه، جوهر داشته باشد.
• قسمت های جلویی دستگاه، اندیکاتورها،کنترل ها و دستگیره ها را با پارچه ای مرطوب تمیز کنید.

بررسی و سرویس اتوکلاو دندانپزشکی بصورت هفتگی

• ‌اتاقک مخصوص استرلیزاسیون و همچنین طبقه های که استفاده شده اند، را نظافت کنید.
• فیلتر آبگذر دستگاه را چک کنید و آن را پاک کنید.
• در صورتیکه دستگاهتان ژنراتور داشته باشد، طبق دستور العمل های کارخانه سازنده، آب ژنراتور بخار را تخلیه کنید.
• از عملکرد صحیح مکانیسم باز و همچنین بسته شدن درب اتوکلاو اطمینان پیدا کنید.

بررسی و سرویس اتوکلاو دندانپزشکی بصورت سه ماهه

• ‌مطابق توصیه های سازنده، واشر درون دستگاه را روغن کاری نمایید.
• فشارسنج ها را چک کنید که به شکل مورد نظرتان عمل می کنند یا خیر.
• دریچه های ایمنی را بررسی کنید تا در قسمت درزها مشکلی نداشته باشد.
• اگر اتوکلاوی که استفاده می کنید، ژنراتور دارد، آن را تمیز نمایید.
• واشر ژنراتور را از نظر سالم بودن، بررسی کنید، احتمال دارد به تعویض نیاز داشته باشد.

بررسی و سرویس اتوکلاو دندانپزشکی بصورت بلند مدت سالانه

• ‌فیلترها را بررسی، تمیز و در صورت نیاز تعویض کنید.
• پیشنهاد می شود سطح آب مخزن، نسبت به حداکثر ظرفیت آن، حدود 20 میلی لیتر فاصله داشته باشد، این موضوع را به دقت بررسی کنید.
• دریچه های ایمنی دستگاه را چک کنید.
• مطمین شوید که دستگاه به طور کلی در محدوده تعیین شده از طرف شرکت سازنده کار خود را انجام می دهد.

شرح اجزا اتوکلاو دندانپزشکی

مسیرهای گردش بخار اتوکلاو به صورت مختصر در ادامه ی این مقاله بیان شده است.

1- دریچه ایمنی(Safety Valve): این دریچه از افزایش فشار بخار بیش از یک مقدار معین جلوگیری خواهد کرد. سازندگان این دریچه ها را در اتاقک استریلیزاسیون و همچنین محافظ بیرونی قرار می دهند.

2- فشار سنج اتاقک (Chamber Manometer):  یک ابزار مکانیکی به شمار می آید که فشار بخار در اتاقک استریلیزاسیون در آن نمایش سنجیده و نمایش داده می شود.

 3-فشار سنج بیرونی: (Jacket Manometer): یک ابزار مکانیکی می باشد که فشار بخار را در داخل محافظ بیرونی اتوکلاو نمایش می دهد.

 4-در اتوکلاو دندانپزشکی (Autoclave Door) : وسیله ای می باشد که اتاقک استریلیزاسیون را از محیط بیرون جدا خواهد کرد. معمولاً ابزار ایمنی در آن وجود دارد و زمانی که فشار درون اتاقک بالا باشد، از باز شدن در جلوگیری می کند. همچنین دارای درزگیرهایی برای جلوگیری از خروج بخار از اتاقک در زمان کار دستگاه می باشد. درهای اتوکلاو احتمال دارد به صورت دستی یا الکترومکانیکی عمل نمایند.

 5-دستگیره ی در (Door Handle): ابزاری که در بعضی دستگاه‌ها به کاربر اجازه باز و بستن در را خواهد داد. معمولا برای فعال کردن در دستگاه ها با گنجایش زیاد از سیستم های موتوری استفاده خواهد شد.

 6-اتاقک مخصوص استریلیزاسیون (Sterilization Chamber): فضایی که وسایل و همچنین موادی که باید استریل گردد در آن قرار داده می شوند. زمانی که در اتاقک بسته می شود، محفظه از فضای بیرون جدا خواهد شد. در واقع زمان انجام فرآیند استریلیزاسیون، اتاقک با بخار پر و تحت فشار می باشد.

 7-مجرای تخلیه مایع غلیظ داخل اتاقک سترون سازی (Chamber Condensation Evacuation Line): مجرایی که مایع غلیظی که در اثر فرآیندهای انتقال گرما بین بخار و همچنین لوازمی که استریل  خواهند شد ایجاد می شود را جمع آوری می کند.

8-دماسنج (Thermometer): وسیله ای می باشد که دمای مراحل استریلیزاسیون را در اتاقک اتوکلاو نمایش می دهد.

9-مجرای تخلیه مایع غلیظ از دیواره های محافظ بیرونی (The jackets Evacuation Line): مجرایی که مایع غلیظ ایجاد شده در اثر انتقال گرما بین بخار و همچنین دیواره های محافظ را تخلیه می کند.

10-خروجی بخار در انتهای چرخه (Vapor Exit at the End of the Cycle): با تمام شدن چرخه استریلیزاسیون، بخار با استفاده از روش های کنترل شده از اتوکلاو خارج خواهند شد.

11-محدود کننده عبور بخار در سیستم استریلیزاسیون مایعات (Vapor Passage Restriction for Liquid Sterilization Cycle): ابزار مکانیکی که عبور بخار را در چرخه استریلیزاسیون مایعات محدود خواهد کرد تا دما به شیوه ای کنترل شده کاهش پیدا کند و از جوشیدن مایعات استریل شده، جلوگیری کند.

12-مجرای تخلیه بخار در چرخه استریلیزاسیون مایعات (Vapor Evacuation Duct for Sterilization of Liquids): به مسیری گفته می شود که بخار در زمان استریلیزاسیون مایعات با عبور از درون محدودکننده بخار از آن می گذرد.

13-لوله تخلیه بخار در استریلیزاسیون با استفاده از چرخه سریع (Vapor Evacuation Line During the Rapid Sterilization Cycle): به مسیری طی شده توسط بخار در هنگام انجام یک چرخه ی سریع استریلیزاسیون گفته می شود.

 14-لوله های تامین بخار (Vapor Feed Line): یک لوله که اتوکلاو را با بخار تغذیه خواهد کرد، این لوله، کنترل ها و وسایلی نیز دارند که سبب رسیدن بخار به اتوکلاو در شرایطی که برای چرخه استریلیزاسیون گفته شده است، می شود.

15-دریچه های فیلتردار ورود هوا (Air Admission Valve Filter): به وسیله ای گفته می شود که در پایان چرخه استریلیزاسیون به هوای فیلتر شده اجازه عبور خواهد داد. این دریچه، فشار اتاقک استریلیزاسیون را با فشار اتمسفر، برابر کرده و تنظیم می کند.

 16-محافظ (Jacket): فضایی که در اطراف اتاقک استریلیزاسیون وجود دارد و بخار در آن گردش پیدا می کند. هدف از آن انتقال گرما به درون اتاقک و به حداقل رساندن میزان مایع غلیظ خواهد بود. این فضا از طریق لوله هایی که توسط دریچه های الکتریکی کنترل شده اند به اتاقک و فاضلاب اتصال پیدا می کند. همه اتوکلاوها محافظ نخواهند داشت. برخی از سازندگان با در نظر گرفتن مقاوم های الکتریکی در اطراف اتاقک استریلیزاسیون  آن را جایگزین می کنند.

17-دریچه ی تنظیم ورود بخار: وسیله ای مکانیکی می باشد که فشار بخار ورودی به اتوکلاو را کنترل خواهد کرد. بسته به نوع چرخه انتخاب شده فشار و دما متفاوت می باشد. با افزایش فشار، دما بیشتر شده و هرچه فشار کمتر شود، دما کمتر نیز خواهد شد.

 18-لوله تولید بخار: لوله ای که بخار را از مخزن آب گرم یا تولید کننده بخار به اتوکلاو منتقل می کند.

 19-دریچه ی بخار (Vapor Trap): وسیله ای که برای حداکثر بهره گیری از انرژی گرمایی بخار طراحی می شود و از خروج بخار از سیستم جلوگیری می کند. این دریچه فقط به مایع غلیظ ایجاد شده در اتاقک، محافظ و همچنین لوله های اتوکلاو اجازه خروج خواهد داد.

https://hakimazma.com/%d8%af%d8%b3%d8%aa%da%af%d8%a7%d9%87/%d8%a7%d8%aa%d9%88%da%a9%d9%84%d8%a7%d9%88/

20- فاضلاب دستگاه: لوله جمع آوری و نیز خروج مایع غلیظ تولید شده در اتوکلاو می باشد.

انکوباتور آزمایشگاهی نمونه ای از دستگاه های مهم و ضروری در محیط آزمایشگاه است، قیمت اتوکلاو ازمایشگاهی که از آن برای رشد و کشت سلولی استفاده می شود.

تمامی آزمایشگاه ها مجهز به برخی تجهیزات خاص هستند، که کاربردهای بسیاری دارند. انکوباتور آزمایشگاهی یکی از این تجهیزات آزمایشگاهی به شمار می رود که برای انجام آزمایش های زیست شناسی سلولی، میکروبیولوژی و … استفاده می شود. به طور کلی اگر یک آزمایشگاه از تجهیزات مناسب برخوردار نباشد، محل مناسبی برای فعالیت های آزمایشی توسط تکنسین ها نخواهد بود.

از این رو تکنسین ها نیاز به تجهیزاتی دارند که بتوانند به خوبی و با اطمینان از آن در محیط آزمایشگاهی استفاده کنند. انکوباتور( Incubator) یک دستگاهی است که در محیط آزمایشگاه برای رشد و کشت نمونه های زنده میکروب ها یا سلول ها از آن استفاده می شود. این وسیله شرایط لازم را برای رشد میکروب ها و سلول ها مهیا می کند.

دستگاه انکوباتور محیط های آزمایشگاهی میزان رطوبت، دما، اکسیژن و دی اکسید کربن را کنترل نموده و محیط را برای رشد ارگانیسم های زنده مناسب می کند. از این رو لازم است در تمامی آزمایشگاه ها از این دستگاه استفاده شود. اما آیا می دانید این دستگاه از چه تکنولوژی برخوردار است و باید چگونه نصب شود؟ یا این که برای کار و راه اندازی آن باید به چه صورت عمل کرد؟

ما در این مقاله تمایل داریم تا بیشتر در مورد دستگاه انکوباتور، اجزای مورد استفاده در آن و نحوه کار با آن، اطلاعاتی را در اختیار شما قرار دهیم. لطفا با ما همراه شوید.

آشنایی با دستگاه انکوباتور و انواع آن

انکوباتور به عنوان یک دستگاه آزمایشگاهی، مناسب برای نگهداری و رشد میکروب ها و کشت های سلولی است. این دستگاه شرایط لازم را برای بقا و زنده ماندن سلول ها و میکروب های کشت شده مهیا می کند. اصولا از این دستگاه بیشتر برای آزمایشگاه هایی که تحقیقات زیست شناسی سلولی، زیست شناسی مولکولی و میکروبیولوژی انجام می دهند استفاده می شود.

دستگاه های انکوباتور آزمایشگاهی دارای محفظه عایق کاری و ایزوله شده ای هستند، که به یک هیتر متصل بوده و قابلیت تنظیم شدن دارند. می توان میزان دما را در داخل این محفظه ها بین 60 تا 65 درجه سانتی گراد بالا برد. زیرا هر سلول یا میکروبی نیاز به دمای خاص برای رشد خواهد داشت.

البته لازم به ذکر است که برخی از نمونه های دستگاه انکوباتور قادر هستند دمای داخل محفظه ای نزدیک به 100 درجه سانتی گراد نیز داشته باشند. از این نمونه دستگاه ها باید به دستگاه مدل PIT053، دستگاه مدل PIT 053R و دستگاه مدل PIT 053RS اشاره کنیم. اما کشت های سلولی می توانند در دمای معمولی 37 درجه سانتی گراد نیز رشد کرده و زنده بمانند.

نمونه های مختلف دیگری از انواع دستگاه انکوباتور وجود دارد، که توانایی های دیگری دارند. مثلا دستگاه های انکوباتور یخچالدار آزمایشگاهی، توانایی کنترل میزان رطوبت و دی اکسید کربن را دارند تا محیط را برای رشد برخی نمونه های سلولی آماده کنند. اصولا سلول های پستانداران نیاز به دما و رطوبت خاص دارند.

برای این که بتوان از تبخیر شدن سلول های پستانداران در محیط های آزمایشگاهی جلوگیری کرد، باید از دستگاهی استفاده نمود که بتواند میزان رطوبت نسبی بیش از 80 درصد را برای سلول مهیا کند. از سوی دیگر برای آنکه PH مناسب برای کشت سلولی اندکی اسیدی باشد، باید سطح دی اکسید کربن دستگاه حدود 5 درصد باشد؛ این میزان رطوبت و سطح CO2 را می توان در نمونه دستگاه های انکوباتور یخچالدار تنظیم کرد.

انواع دستگاه های انکوباتور آزمایشگاهی

دستگاه های آزمایشگاهی انکوباتور دارای انواع مختلفی هستند. هر یک از این دستگاه ها شرایط خاصی را برای نگهداری و رشد سلول های میکروبی و کشت های سلولی مهیا می کنند. از نمونه دستگاه های انکوباتور باید به موارد زیر اشاره کنیم:

دستگاه انکوباتور خنک کننده

از این نمونه دستگاه های انکوباتور برای تامین دمای پایین در محیط های آزمایشگاهی استفاده می شود. زمانی که ممکن است سلول های میکروبی برای رشد نیاز به دمای پایین تر از دمای محیط داشته باشند، می توان از این دستگاه ها استفاده کرد.

دستگاه های انکوباتور استاندارد

دستگاه انکوباتور استاندارد از دمای محیط برای رشد سلول های میکروبی استفاده می کند و قابلیت افزایش نیز دارد. می توان میزان دمای داخلی این دستگاه ها را تا 80 درجه بالاتر از محیط افزایش داد.

دستگاه های انکوباتور مرطوب

نمونه دیگری از دستگاه های انکوباتور آزمایشگاهی، انکوباتورهای مرطوب هستند. تکنسین های آزمایشگاهی در استفاده از این نوع دستگاه ها، می توانند علاوه بر کنترل دما، میزان رطوبت محفظه داخلی را نیز کنترل نمایند. همچنین باید بیان نماییم که میزان رطوبت مورد نیاز در داخل محفظه های این دستگاه از طریق سیستم گرمایش انکوباتور و مخزن آب تامین خواهد شد.

دستگاه انکوباتور ارتعاشی

این نوع از دستگاه انکوباتور محیط آزمایشگاه، علاوه بر آنکه قادر به کنترل دمای داخل محفظه است، قابلیت تکان دادن فلاسک ها به صورت دایره ای و اوربیتالی را نیز دارد. می توان این دستگاه ها را در نمونه دیواری و زمینی تهیه کرده و در محیط آزمایشگاهی از آنها استفاده کرد. همچنین باید بدانید که این دستگاه های انکوباتور می توانند دمای پایین تر از دمای محیط را برای رشد سلولی مهیا کنند.

دستگاه انکوباتور واکنشی

از دستگاه های انکوباتور واکنشی در علم بافت شناسی استفاده می شود. میزان دمای تولید شده توسط این دستگاه ها، تا 100 درجه سانتی گراد امکان پذیر است. علاوه بر آن محفظه دو جداره ای داشته و مناسب برای محیط های آزمایشگاهی است.

دستگاه های انکوباتور هیبریدیزاسیون

این نمونه از دستگاه های آزمایشگاهی انکوباتور مجهز به میله های گردان هستند. می توان شیشه های هیبریدیزاسیون را با سایزهای مختلف در داخل محفظه نگهداری نموده و با سرعت مناسب اقدام به فعال کردن محتویات داخل آن نمود. این دستگاه ها خود در نمونه های مختلفی طراحی و تولید می شوند که هر یک ممکن است از نظر تعداد طبقات و شیکرهای متحرک با یکدیگر متفاوت باشند.

دستگاه های انکوباتور استریل کننده

این نمونه از دستگاه های آزمایشگاهی قابلیت استفاده در دمای بالا برای استریل کردن تجهیزات آزمایشگاهی را دارند. از این رو می توانیم آنها را از نمونه دستگاه های انکوباتور استاندارد معرفی کنیم.

دستگاه انکوباتور دی اکسید کربن

از دستگاه انکوباتور آزمایشگاهی دی اکسید کربن، بیشتر در آزمایشگاه های بیولوژیک استفاده می شود. این دستگاه ها دارای سنسورهای مادون قرمز گران قیمتی بوده و برای سلول هایی که نیاز به رطوبت بالای درون محفظه ای جهت رشد نیاز دارند، مناسب است. در اصل محفظه این نوع دستگاه ها حمام های آبی و تبخیر مداوم آب را ایجاد می کند، تا محیط برای رشد سلول ها مناسب گردد.

اجزای اصلی و مهم دستگاه های انکوباتور

تمام نمونه های دستگاه انکوباتور بسته به کاربردی که دارند، از اجزای خاصی تشکیل می شوند. از جمله مهمترین این اجزا باید به موارد زیر اشاره کنیم:

• سیستم کنترل دما
• محفظه نگهداری از کشت های سلولی
• سیستم کنترل میزان رطوبت
• سیستم کنترل گازهای داخل محفظه

نکات مهم در زمان استفاده از دستگاه های انکوباتور

تکنسین های آزمایشگاهی لازم است در زمان استفاده از دستگاه انکوباتور، برخی نکات مهم را رعایت کنند. از جمله:

1. توجه به خشک بودن قفسه ها و دیواره های محفظه داخل دستگاه در زمان استفاده، برای جلوگیری از آلودگی
2. عدم قرارگیری دستگاه های انکوباتور در نزدیک درب اصلی، هواکش ها و محیط های دارای جریان هوا
3. ضرورت بالای تعویض ظرف آب داخل محفظه دستگاه انکوباتور کشت سلولی
4. قرار گرفتن دستگاه انکوباتور بر روی یک سطح صاف و در حالت تعادل
5. خودداری از قرار دادن مواد فرار و اشتعال زا همچون بنزین، الکل، اتر و … در داخل محفظه انکوباتور

شرایط مناسب نگهداری از دستگاه های انکوباتور

برای این که بتوانید دستگاه آزمایشگاهی انکوباتور را برای مدت زمان طولانی نگهداری کنید، باید شرایط مناسب را در زمان استفاده و بعد از آن جهت مراقبت از این دستگاه مهیا کنید. به خاطر داشته باشید که همه دستگاه های انکوباتور نیاز دارند که به صورت ماهانه با مواد ضد عفونی کننده یا محلول آب و صابون تمیز شوند.
از سوی دیگر همیشه بهتر است پیش از استفاده و پس از استفاده از دستگاه های انکوباتور آزمایشگاهی، از روشن یا خاموش بودن پریز برق دستگاه اطمینان حاصل نمایید. در صورتی که اختلالی در نوع عملکرد این دستگاه پیش آمد، حتما با نمایندگی آن تماس برقرار کنید. از تعمیر خودسرانه آن حتما پرهیز نمایید در غیر این صورت ممکن است خطرات جبران ناپذیری برای شما به ارمغان آورد.

در صورتی که دمای داخل دستگاه انکوباتور بدون دی اکسید کربن خارج از محدوده باشد، باید حتما با کارشناس فنی ارتباط برقرار نمایید. با رعایت تمامی این نکات می توانید با اطمینان و برای مدت زمان طولانی از دستگاه های انکوباتور در محیط های آزمایشگاهی استفاده کنید. همچنین به خاطر داشته باشید که در زمان کار با این نوع دستگاه ها، حتما باید از لوازم جانبی و سینی های مورد تایید شرکت تولید کننده استفاده کنید.

حتما در زمان برداشتن ظروف کشت سلولی از داخل دستگاه های انکوباتور، از دستکش استفاده کنید تا ضد عفونی باشد. همچنین باید فاصله مناسب را برای محیط های کشت سلولی در دستگاه رعایت کنید، تا جریان هوا به خوبی برای رشد این سلول ها در داخل دستگاه برقرار شود. می توانید برای پر کردن مخزن آب دستگاه به جای آب معمولی از آب مقطر استفاده کنید.

https://hakimazma.com/%d8%af%d8%b3%d8%aa%da%af%d8%a7%d9%87/%da%a9%d9%88%d8%b1%d9%87/

در نهایت نیز بهتر است به یاد داشته باشید که پیش از استفاده از سینی ها و ظروف آزمایشگاهی، از عدم خوردگی و آسیب دیدگی آن اطمینان حاصل نمایید. در غیر این صورت ممکن است مشکلات بسیاری برای تکنسین ها پیش آید.

تفاوت کیست دندان با عفونت دندان در چیست؟

قبل از آنکه به درمان کیست بپردازیم بهتر است تفاوت آن را با عفونت دندان بدانید. لمینت دندان در رشت کیست دندان و عفونت دندان دو مسأله مختلف در حوزه دندان‌پزشکی هستند. در ادامه تفاوت‌های اصلی بین آنها را بررسی می‌کنیم:

1. کیست دندان (Dental Cyst):

کیست دندان یک پاکت یا ساختار کوچک است که در داخل یا اطراف دندان شکل می‌گیرد. این پاکت ممکن است مواد مایع یا مواد جامد (مانند بافت‌های دندانی یا استخوانی) را در خود جای دهد.

این کیست‌ها به عنوان پاسخ به عوامل مختلفی مانند عفونت، تراکم دندانی، ضربه یا عوامل ژنتیکی شکل می‌‌گیرند. اغلب کیست‌های دندان بدون علائم قابل تشخیص نیستند تا زمانی که بزرگ شده و به دندان یا بافت‌های اطراف فشار وارد کنند.

درمان کیست دندان ممکن است شامل جراحی برای تخلیه کیست، خارج کردن آن و ترمیم دندان تخریب شده باشد. همچنین از آنتی بویتیک‌ها برای درمان استفاده می‌‌کنند.

2. عفونت دندان (Dental Infection):

عفونت دندان نتیجه وجود باکتری‌ها در دندان یا بافت‌های اطراف دندان است. عفونت دندان ممکن است در اثر ترمیم دندان، پوسیدگی دندان، تراکم دندانی یا ضربه به دندان ایجاد شود. عفونت دندان با علائمی‌‌مانند درد دندان، تورم، تحریک، درد لثه، تب و خون‌ریزی لثه همراه است.

درمان عفونت دندان شامل معالجه عامل عفونت (باکتری‌ها) با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها و اجرای درمان‌هایی مانند ترمیم دندان، عصب کشی یا حتی کشیدن دندان می‌‌شود. 

در کل، کیست دندان بیشتر یک پاکت مایع یا جامد است که می‌تواند باعث فشار و تورم شود، در حالی که عفونت دندان ناشی از وجود باکتری‌ها و علائم حاد تری مانند درد و تورم است. 

روش‌های درمانی کیست دندان

درمان کیست دندان معمولاً به دو روش انجام می‌شود: جراحی و دارو درمانی. نوع درمانی که برای شما مناسب است، به ویژگی‌ها و موقعیت کیست دندان و وضعیت عمومی‌‌دندان‌ها و لثه‌هایتان بستگی دارد. در ادامه به دو روش اصلی درمان کیست دندان می‌‌پردازیم.

1. جراحی

• کیستکتومی‌‌(Cystectomy): در این روش، جراح یک برش کوچک در لثه می‌زند و کیست را از زیر لثه برمیدارد. این روش معمولاً برای کیست‌های کوچک به کار می‌رود.
• کیستکتومی‌‌تطبیقی (Enucleation): برای کیست‌های بزرگ‌تر، جراحی بیشتری لازم است. در این روش، جراح یک برش در لثه می‌زند و کیست را به دقت از جای خود جدا کرده و برمی‌دارد. پس از برداشتن کیست، ممکن است بافت‌های دندانی اضافی یا تخریب شده نیز ترمیم شوند.
• جراحی شوکولت (Marsupialization): این روش برای کیست‌های بزرگ یا کیست‌هایی که به دلیل موقعیت آن در نزدیکی دندان‌های مهم قرا دارند نیاز به جراحی تخصصی تر دارند. در این روش، جراح یک برش به شکل شوکوله (مشابه یک جیب) در کیست ایجاد می‌کند تا مایع کیست به آرامی‌‌خارج و کیست به تدریج کوچک شود.

2. دارو درمانی

• در برخی موارد، داروها ممکن است برای کنترل عفونت و کم شدن علائم انتخاب شوند. آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است برای کاهش عفونت دندانی تجویز شوند.
• در کیست‌های بسیار کوچک و بدون علائم، دندان‌پزشک با داروهای مسکن یا ضد التهابی و آنتی بیوتیک‌ها کیست را از بین می‌‌برد.

توجه: بعد از جراحی یا درمان دارویی، نیاز به پیگیری‌های مکرر و چکاپ توسط دندان‌پزشک وجود دارد تا مطمئن شوید که کیست دندان به درستی درمان شده و علائم برطرف شده‌اند. همچنین، اهمیت به موقع مراجعه به دندان‌پزشک و انجام بررسی‌های دوره‌ای در پیشگیری از بازگشت کیست دندان بسیار مهم است.

آنتی بیوتیک مناسب برای درمان کیست دندان

درمان کیست دندان با استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها عمدتاً برای کاهش عفونت و التهاب به کار می‌رود. انتخاب آنتی‌بیوتیک مناسب برای درمان کیست دندان نیاز به تشخیص دقیق توسط دندان‌پزشک دارد. زیرا نوع و شدت عفونت و نیاز به داروها بستگی به وضعیت فرد دارد. همچنین، باید توجه داشته باشید که درمان کیست دندان اغلب با جراحی ترکیب می‌شوند و آنتی‌بیوتیک به تنهایی به عنوان درمان اصلی معمولاً کافی نیست.

آنتی‌بیوتیک‌هایی که ممکن است برای درمان کیست دندان تجویز شوند، عبارتند از:

1. آموکسیسیلین (Amoxicillin):این آنتی‌بیوتیک معمولاً برای درمان کیست‌های دندانی و لثه‌ای تجویز می‌شود. دوز و مدت زمان مصرف باید توسط دندان‌پزشک تعیین شود.
2. مترونیدازول (Metronidazole):این آنتی‌بیوتیک به طور خاص برای کنترل عفونت‌های دندانی که با باکتری‌هایی از جمله باکتری‌های آنائروب (Anaerobes) مرتبط هستند، تجویز می‌شود.
3. پنی سیلین (Penicillin):پنی سیلین‌ها اغلب برای درمان عفونت‌ها و کیست‌های دندانی مورد استفاده قرار می‌گیرند.
4. کلیندامایسین (Clindamycin): در مواردی که داروهای دیگر موثر نباشند، این آنتی‌بیوتیک تجویز می‌‌شود.

توصیه مهم این است که هرگز آنتی‌بیوتیک‌ها را بدون دستور و نظر دندان‌پزشک مصرف نکنید. علاوه بر این، اگر دندان‌پزشک به شما آنتی‌بیوتیک تجویز کرده، دقیقاً به دستورات او پایبند باشید و تمام داروها را در مدت زمانی که توسط دندان‌پزشک مشخص شده مصرف کنید. اگر علائم افزایش یافت و بهبودی حاصل نشد باید به دندان‌پزشک خود اطلاع دهید تا تصمیمات بیشتری اتخاذ شود.

علائم ابتلا به کیست دندان

علائم ابتلا به کیست دندان ممکن است در موارد مختلف متفاوت باشند و بسته به نوع کیست و مکان شکل گیری آن متغیر باشند. با این حال، برخی از علائم رایج که ممکن است در ابتلا به کیست دندان با آن مواجه شوید را در ادامه بررسی می‌‌کنیم.

• درد: درد در دندان ممکن است یکی از علائم اصلی کیست دندان باشد. این درد معمولاً کم تا متوسط است و ممکن است پس از مصرف غذا یا فشار به دندان افزایش یابد.
• تورم: کیست دندان ممکن است باعث تورم بافت‌های اطراف دندان شود. این تورم معمولاً در لثه یا بافت‌های پیرامون دندان رخ می‌دهد.
• فشار به دندان: به عنوان یک عارضه دندانی، کیست ممکن است به دندان‌های اطراف فشاور وارد کند و باعث درد یا تحریک شود.
• خونریزی: ممکن است خونریزی لثه در قسمتی که کیست وجود دارد ایجاد شود.
• بوی بد دهان: کیست دندان ممکن است باعث بوی بد دهان شود، به ویژه اگر دهانی شلوغ و دندان‌هایی نامنظم داشته باشید.

علل به وجود آمدن کیست دندان

عفونت دندانی: یکی از علائم شایع کیست دندان، ایجاد کیست به عنوان پاسخی به عفونت دندان است. عفونت در دندان می‌تواند از عواملی مانند پوسیدگی دندان، تراکم دندانی یا حتی ضربه به دندان ناشی شود.

ترمیم دندان: کیست‌های دندانی ممکن است در نتیجه فرآیند ترمیم دندان شکل بگیرند. این موضوع معمولاً در دندان‌های آسیاب رخ می‌دهد.

ترک دندان: ترک در دندان می‌تواند منجر به ورود باکتری‌ها به داخل دندان شود و عفونت و کیست را ایجاد کند.

کار‌های دندانپزشکی ناموفق: اگر کار‌های دندانی به درستی انجام نشود و باقی‌مانده باکتری‌ها موجب عفونت شوند، کیست دندانی تشکیل می‌شود.

عوامل ژنتیکی: کیست‌هایی دندانی گاهی تحت تاثیر وراثت و ژنتیک رشد می‌‌کنند. 

سایر عوامل ایجاد کیست: علل دیگری مانند مصرف مواد غذایی نامناسب، نفخ‌های غذایی و مشکلات سیستمیک (مثل بیماری‌های دیابتی) ممکن است باعث ایجاد کیست دندان شوند.

کیست دندان چه مشکلاتی به وجود می‌‌آورد؟

کیست دندان می‌تواند به مشکلات مختلفی منجر شود و اثرات مختلفی بر روی دهان و سایر بخش‌های بدن داشته باشد. 

درد و تورم: کیست دندان معمولاً باعث درد و تورم در دندان و لثه می‌شود.

ترک دندان: اگر کیست در نزدیکی ریشه دندان شکل گیرد، ممکن است باعث ترک دندان شود که به از دست رفتن دندان منجر می‌شود.

عفونت دندانی: کیست دندان می‌تواند عفونت دندانی را تشدید کند. این عفونت ممکن است به سایر قسمت‌های دهان و حتی به بخش‌های دیگر از بدن منتقل شود.

به دندان‌ها اطراف فشار وارد می‌‌کند.

باعث ایجاد بوی بد دهان می‌‌شود. 

آسیب به استخوان: کیست‌های دندانی می‌توانند به استخوان‌های فک و صورت آسیب برسانند و منجر به تغییراتی در شکل چهره و فک شوند.

انواع کیست دندانی کدامند؟

کیست‌های دندانی می‌توانند در انواع مختلفی با توجه به مشخصات و مکان شکل گیری، اندازه و علائمی‌‌که ایجاد می‌کنند، دسته‌بندی شوند. در ادامه به برخی از انواع کیست‌های دندانی اشاره می‌‌کنیم. 

کیست ریشه (Radicular Cyst):

این نوع کیست معمولاً به عنوان پاسخ به عفونت یا ترک دندان شکل می‌گیرد. کیست ریشه ممکن است بدون علائم باشد تا زمانی که به اندازه‌ ای بزرگ شود که به دندان و بافت‌های اطراف فشار وارد کند. برای درمان کیست در این ناحیه از جراحی برای تخلیه کیست و ترمیم دندان تخریب شده استفاده می‌‌کنند. 

کیست فولیکولار

این کیست معمولاً در اطراف دندان‌های شیری یا دندان‌های دائمی‌‌در هنگام رشد دندان شکل می‌گیرد. درمان کیست فولیکولار نیاز به جراحی برای تخلیه کیست و درمان دندان‌های آسیب دیده دارد.

کیست کریکودنت 

این کیست‌ها معمولاً در جایی که دندان‌ها باید رشد کنند، ایجاد می‌شوند و به صورت جداگانه یا در ارتباط با دندان‌ها ظاهر می‌شوند. بسته به مکان و اندازه، ممکن است علائم متفاوتی از جمله تورم، درد، فشار به دندان‌ها و بافت‌های اطراف وارد کنند. درمان کیست کریکودنت معمولاً شامل جراحی برای برداشتن کیست باشد.

کیست نابالغ (Primordial Cyst):

این نوع کیست‌ها معمولاً در جای دندان‌های شیری شکل می‌گیرند. در برخی موارد بدون علامت هستند تا بزرگ شده و به دندان و لثه فشار وارد کنند. درمان کیست نابالغ شامل جراحی برای تخلیه کیست و ترمیم دندان‌ است. 

https://drshamsdentist.com/%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%BE%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%AA-%D8%AF%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA/

توجه داشته باشید که تشخیص و درمان کیست‌های دندانی نیاز به مشاوره و ارزیابی توسط دندان‌پزشک متخصص دارد. در صورتی که به هر نوع درد، تورم یا علامتی در دندانها دچار شدید، بهتر است به دندان‌پزشک مراجعه کنید تا تشخیص دقیق و درمان مناسب را دریافت کنید.

آیا ایمپلنت دندان دائمی‌است؟

ایمپلنت‌های دندانی به گونه ای طراحی شده اند که جایگزینی دائمی‌برای دندان‌های از دست رفته باشند. لمینت دندان در رشت با این حال، چند بیماری یا عوارض وجود دارد که می‌تواند منجر به کاهش طول عمر ایمپلنت شود. دانستن اجزای ایمپلنت به شما کمک می‌کند تا متوجه شوید که چرا طول عمر آن با توجه به مراقبت‌های مختلف در افراد متفاوت است؟

ایمپلنت از چه اجزایی تشکیل شده است؟

ایمپلنت دندان سه بخش دارد:

• یک پایه تیتانیومی‌که مانند ریشه طبیعی دندان قوی در فک تعبیه شده است.
• تکیه گاه یا اباتمنت، قسمتی از پایه که از بالای خط لثه بیرون زده است تا قسمت بالایی بتواند به آن متصل شود.
• یک دندان مصنوعی که به صورت سفارشی ساخته می‌شود و آن را به اباتمنت متصل میکنند. این دندان ظاهر طبیعی داشته و به راحتی تمیز می‌شود.

از آنجایی که پایه تیتانیوم برای ترکیب شدن با استخوان فک از طریق فرآیندی به نام osseointegration طراحی شده است، این باعث می‌شود که به یک راه حل دائمی‌تبدیل شود.

اما طول عمر واقعی ایمپلنت دندان کمی‌پیچیده تر است و می‌تواند بر اساس سلامت دهان و دندان هر فرد و شرایط ثانویه متفاوت باشد.

همه ایمپلنت‌ها برای همیشه دوام می‌آورند؟

ایمپلنت‌ها دائمی‌ترین گزینه ترمیم دندان برای پر کردن مکان‌هایی هستند که دندان‌ها از بین رفته اند. با این حال طول عمر واقعی ایمپلنت بسته به سلامتی شما متفاوت است. برخی از بیمارانی که ایمپلنت‌های دندانی انجام می‌دهند می‌توانند انتظار داشته باشند که این ایمپلنت تا پایان عمر باقی بماند. اما برخی دیگر مانند هر نوع ترمیم دندان دیگری باید برای ترمیم و جایگزینی با گذشت زمان آماده شوند.

به طور کلی، پایه تیتانیوم و اباتمنت اغلب ماندگاری طولانی و مادام العمری دارند. اما گاهی تاج روی آن ممکن است بشکند، نیاز به ترمیم داشته باشد یا در نهایت تعویض شوند.

اگر مشکلی در پست وجود داشته باشد، احتمالاً در ابتدا اتفاق می‌افتد و می‌توان آن را با جراحی یا درمان‌های بیشتر دهان برای تحریک استخوان‌سازی برطرف کرد.

هنگامی‌که پست یا پایه به بافت فک متصل می‌شود، معمولاً یک اتصال دائمی‌است. فقط تصادفات و تروما می‌تواند باعث جدا شدن آن شود. تا زمانی که از ایمپلنت مراقبت می‌کنید، فقط باید در صورت آسیب جزئی، تاج بالای آن ترمیم یا تعویض شود. روکش‌ها، رایج ترین ترمیم در روی اباتمنت هستند که معمولاً هر ۱۵ تا ۲۰ سال یکبار باید تعویض شوند.

گزینه‌های دیگر برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته، مانند پروتزهای جزئی و بریج، طول عمر ۳ سال تا ۱۰ سال دارند.

ایمپلنت‌های دندانی حتی برای بیمارانی که در نهایت مجبور به تعویض بخشی از ایمپلنت هستند، از همه روش‌ها بیشتر دوام خواهند آورد.

ممکن است در هر روش دندانپزشکی، از جمله ایمپلنت دندان، شکست وجود داشته باشد. با این حال، اکثر عوارض در چند هفته اول پس از نصب اولیه رخ می‌دهد. زمانی که این دوره اولیه ادغام استخوانی به سلامت سپری شود، میزان موفقیت به ۹۸ درصد می‌رسد. حتی با در نظر گرفتن میزان عدم بقای اولیه، میزان موفقیت کلی برای ایمپلنت‌های دندانی از ۹۳٪ تا ۹۸٪ متغیر است.

در حالی که اکثر بیمارانی که ایمپلنت دندانی را انتخاب می‌کنند برای یک عمر بدون هیچ عارضه‌ای از آن لذت می‌برند، اما هر ایمپلنتی نمی‌تواند برای همیشه دوام بیاورد. بهترین دکتر را انتخاب کنید تا با مهارت برای شما ایمپلنت را انجام دهند و از همه مهمتر بهداشت دهان و دندان را رعایت کنید.

چه چیزی باعث شکست ایمپلنت می‌شود؟

چند عامل وجود دارد که احتمال شکست ایمپلنت دندان را افزایش می‌دهد. این عوامل عبارتند از:

• از بین رفتن بافت استخوانی در فک، زمانی اتفاق می‌افتد که یک دندان برای مدت طولانی از بین رفته و بافت فک به طور طبیعی به عقب کشیده شود.
• عدم رعایت مراقبت‌های معمول از دندان مانند مسواک زدن دو بار در روز و نخ دندان کشیدن روزانه پس از کاشت ایمپلنت منجر به شکست ایمپلنت می‌شود.
• دندان قروچه را می‌توان با محافظ‌های شب که به دقت تعبیه شده کاهش داد تا از آسیب به ایمپلنت جلوگیری شود.
• سیگار کشیدن و حتی استفاده از سیگار‌های الکتریکی باعث شکست در ایمپلنت می‌شود.
• بسیاری از داروهای رایج مانند رقیق کننده‌های خون یا سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی در عدم موفقیت ایمپلنت تاثیر دارد.
• شرایط پزشکی زمینه ای مانند دیابت، بیماری قلبی، پوکی استخوان یا ضعف سیستم ایمنی در عدم موفقیت تاثیر می‌گذارد. 

در صورت عدم موفقیت ایمپلنت چه کاری باید انجام داد؟

معمولا نیازی به صرف نظر از کاشت ایمپلنت دندان به دلیل شکست نیست. در بسیاری از موارد، ما به سادگی نیاز به تعویض ایمپلنت یا فقط قسمتی داریم که آسیب دیده است. اگر پایه نتواند به استخوان بچسبد، پیوند استخوان برای ایجاد فضای بیشتر برای استئو اینتگراسیون انجام می‌شود.

اما اگر باز هم مشکوک هستید که ایمپلنت جدید موفق نشود بهتر است به جای آن بریج یا پروتز استفاده کنید. اگر متوجه مشکل در ایمپلنت شده اید اما هنوز شکست نخورده است، شانس خوبی وجود دارد که بتوانیم مشکل را درمان و از شکست جلوگیری کنیم.

تمیز کردن کامل اطراف ایمپلنت و یک دوره آنتی بیوتیک ممکن است تمام چیزی باشد که برای حفظ ایمپلنت لازم باشد. این امر وضعیتی به نام پری ایمپلنت را که اغلب طول عمر ایمپلنت را تهدید می‌کند برطرف می‌کند. 

اگر فقط به روکش یا تاج آسیب وارد شود، دندانپزشکان با ساخت یک دندان سفارشی جدید و جایگزینی دندان قدیمی‌به آسانی مشکل را برطرف می‌کنند. 

مزایای ایمپلنت در مقابل پروتز و بریج

ایمپلنت‌ها مزایای زیادی نسبت به بریج و پروتز دارند. اول اینکه ایمپلنت‌های دندانی در بیشتر موارد از هر دو گزینه ترمیم متحرک دندان دوام بیشتری دارند. اگر مشکلاتی در بافت فک نداشته باشید که ممکن است مانع از ادغام استخوانی مناسب پایه تیتانیوم شود، ایمپلنت‌های دندانی از ۱۰ سال تا یک عمر دوام خواهند آورد. 

پروتزها معمولاً بین ۳ تا ۱۵ سال بسته به اینکه کامل یا جزئی باشند، دوام می‌آورند. بریج‌ها طول عمر کمتری دارند و بین ۳ تا ۸ سال دوام می‌آورند و در بیشتر موارد نیاز به تعمیر یا تعویض دارند.

پروتز و بریج نمی‌توانند به اندازه ایمپلنت دوام بیاورند زیرا مانند دندان‌های اصلی شما به فک متصل نیستند. این یعنی، نیروی جویدن به طور مستقیم به ترمیم اعمال می‌شود.

پروتزها دچار ساییدگی و شکستگی می‌شوند و توانایی خود را برای قرار گرفتن محکم روی بافت لثه از دست می‌دهند. بریج‌ها اگر به طور معمول تعویض نشوند به دندان‌های اطراف آسیب می‌رسانند زیرا به عنوان لنگر از آنها استفاده شده است.

تغییر در ظاهر به دلیل کوچک شدن بافت فک و مشکلات احتمالی در صحبت کردن یا جویدن غذا از جمله معایب دیگری است که در انتخاب دندان مصنوعی (پروتز) و بریج باید به آن توجه داشته باشید. ایمپلنت دندان به شما این امکان را می‌دهد که از همه این مشکلات به طور همزمان جلوگیری کنید.

طول عمر ایمپلنت دندان تحت تأثیر چه مواردی است؟

برای آنکه عمر ایمپلنت دندان زیاد شود باید یک سری موارد را رعایت کنید. در ادامه با برخی از آنها آشنا می‌شویم. 

غذاهایی که می‌خورید

غذاهایی که می‌توانند به دندان‌های معمولی آسیب برسانند به تاج دندان ایمپلنت شده نیز آسیب می‌رسانند. غذاهای سفت مانند آب نبات، آجیل، یخ و همچنین غذاهای جویدنی مانند کارامل، استیک سفت و خرما به دندان‌ها آسیب می‌رسانند. غذاها و نوشیدنی‌های شیرین باعث رشد پلاک و باکتری‌های مضر می‌شوند که تاج‌های شما را از بین می‌برند.

این بدان معنا نیست که شما هرگز نمی‌توانید این غذاها را بخورید، فقط باید به میزان مصرف آنها توجه داشته باشید. این موضوع در مورد دندان‌های معمولی نیز صدق می‌کند.

رعایت بهداشت دهان و دندان

مسواک زدن دندان‌ها و نخ دندان کشیدن دو بار در روز به حفظ وضعیت مناسب تاج دندان کمک می‌کند. هنگام مسواک زدن باید به نواحی اطراف خود تاج‌ها توجه کنید.

موقعیت ایمپلنت‌های دندانی

اگر ایمپلنت دندانی با نیروی بایت بیش از حد بارگذاری شود (دندان‌های زیادی از دست رفته باشند)، سریع‌تر خراب می‌شود.

دندان قروچه و ناخن جویدن

اگر دندان‌ قروچه می‌کنید، روکش‌های دندان شما سریع‌تر فرسوده می‌شوند. برای محافظت از تاج‌های ایمپلنت خود در برابر سایش بیش از حد، یک محافظ دهان بخرید. همچنین جویدن ناخن می‌تواند در نهایت به دندان‌ها آسیب برساند و راهی عالی برای ورود میکروب‌ها به دهان شما باشد.

مشروبات الکلی و سیگار کشیدن

مصرف زیاد مشروبات الکلی یا سیگار کشیدن نیز می‌تواند باعث رشد باکتری‌های خاصی در دهان شود که می‌توانند تاج و لثه‌های شما را بخورند و باعث ایجاد مشکلاتی برای اتصال ایمپلنت به استخوان شوند.

چرا ایمپلنت‌های دندانی بادوام هستند؟

تیتانیوم با توجه به وزن کمی‌که دارد استحکام فوق‌العاده بالایی دارد و دچار خوردگی نمی‌شود. استحکام و دوام تیتانیوم آن را به ماده‌ای مؤثر برای نگهدارنده دندان‌ها، بریج‌ها و پروتزها تبدیل کرده است.

میزان موفقیت ایمپلنت به چه مواردی بستگی دارد؟

برای آنکه ایمپلنت به درستی در جای خود قرار بگیرد و طول عمر بالایی داشته باشد عوامل متعددی دخیل هستند. برخی از این موارد را با هم بررسی می‌کنیم. 

ایمپلنت کردن با فاصله کم بعد از کشیدن دندان

چه به دنبال جایگزینی دندان از دست رفته در اثر پوسیدگی، ضربه یا آسیب باشید، چه نیاز به جایگزینی دندانی دارید که از کار افتاده است، بسیار مهم است که سریع عمل کرده و دست به کار شوید. 

همراه با دندان از دست رفته، از دست دادن استخوان نیز رخ می‌دهد. بدن استخوانی را که زمانی از دندان از دست رفته حمایت می‌کرد جذب می‌کند زیرا فکر می‌کند دیگر آن را لازم ندارد. در نتیجه، آن ناحیه از استخوان فک شروع به نازک شدن می‌کند. با گذشت زمان، فک تغییر شکل می‌دهد و باعث افتادگی ساختار صورت شده و فرد را مسن‌تر از سن واقعی خود نشان می‌دهد.

برای موفقیت ایمپلنت بسیار مهم است که پایه‌های ایمپلنت تیتانیومی‌در استخوان متراکم و سالم قرار داده شوند تا پشتیبانی لازم برای عملکرد آنها را درست مانند دندان‌های طبیعی فراهم کنند. 

اما این بدان معنا نیست که اگر مدت‌هاست دندان خود را از دست داده اید دیگر نمی‌توانید ایمپلنت کنید. بلکه باید هزینه و زمان بیشتری صرف کنید تا پیوند استخوان برای شما انجام شود. پس از بهبودی در پیوند استخوان و استفاده از پودر استخوان روی فک می‌توانید کاشت ایمپلنت دندان انجام دهید.

سلامت دهان و دندان

بیماری پریودنتال (لثه) می‌تواند تاثیر مخربی بر موفقیت ایمپلنت دندان داشته باشد. در تحقیقی میزان ماندگاری بین ایمپلنت‌های دندانی و دندان‌های طبیعی در بیماران مبتلا به بیماری مزمن پریودنتال طی ده سال انجام گرفته است. نتایج نشان داد که ایمپلنت‌های دندانی ده برابر بیشتر از دندان‌های طبیعی به دلیل بیماری پریودنتال از بین می‌روند.

مانند دندان‌های طبیعی، ایمپلنت‌های دندانی نیز در برابر اثرات باکتری‌ها آسیب پذیر هستند. بنابراین بیماران با سابقه بیماری پریودنتال در مقایسه با افراد دارای لثه سالم با خطر بیشتری برای شکست ایمپلنت روبرو هستند. این به معنای حذف انجام ایمپلنت‌های دندانی نیست. در عوض، دندانپزشک باید قبل از اقدام به عمل ایمپلنت دندان، بیماری را درمان کرده و سلامت دهان شما را بازگرداند.

در حالی که ایمپلنت‌های دندانی فقط باید در دهانی عاری از بیماری‌های لثه و پوسیدگی دندان قرار داده شوند، بیماران باید استاندارد بالایی از بهداشت دهان و دندان را در طول پروسه ایمپلنت دندان و در نهایت برای همیشه حفظ کنند. بنابراین، همانطور که می‌بینید، سلامت دهان و دندان برای موفقیت کاشت بسیار مهم است.

یکپارچگی استخوانی 

درمان ایمپلنت دندان روشی است که برای موفقیت در یک فرآیند طبیعی به یکپارچگی استخوانی متکی است. ایمپلنت‌های دندانی بیشتر از تیتانیوم زیست سازگار ساخته می‌شوند. در نتیجه، سلول‌های استخوانی اطراف با ستون تیتانیوم ترکیب می‌شوند و آن را به مدت چند هفته یا چند ماه در دهان ثابت می‌کنند. از آن نقطه، پست ایمپلنت به عنوان یک ریشه دندان مصنوعی عمل می‌کند. لثه‌ها را تحریک می‌کند تا آنها را سالم نگه دارد و از تحلیل استخوان بیشتر جلوگیری می‌کند.

استیو اینتگراسیون از فردی به فرد دیگر متفاوت است و می‌تواند سه تا شش ماه طول بکشد تا ایمپلنت به طور کامل تثبیت شود. برخی از شرایط پزشکی و عادات سبک زندگی، مانند سیگار کشیدن نیز می‌توانند بر روی استخوان‌سازی تأثیر بگذارند.

در افراد سیگاری، بهبودی ضعیف است و یکپارچگی استخوانی کمتری دارند. مطالعه اخیر روی ایمپلنت‌های دندانی استخوانی یکپارچه نشان می‌دهد که افزایش شکست ایمپلنت در افرادی که سیگار می‌کشند، ناشی از قرار گرفتن بافت‌های اطراف ایمپلنت در معرض دود تنباکو است. همچنین نشان می‌دهد که اثرات مضر ممکن است با ترک سیگار، آنتی بیوتیک‌های قبل از عمل و ایمپلنت‌های پوشش داده شده با HA کاهش یابد.

برخی از شرایط پزشکی سیستمیک مانند دیابت، اختلالات تیروئید و پوکی استخوان نیز می‌توانند بر متابولیسم استخوان، بهبود زخم و موفقیت پیوند استخوان و روش‌های کاشت دندان تاثیر بگذارند.

تخصص و تجربه دندانپزشک

مهارت و تجربه نقش مهمی‌در موفقیت ایمپلنت دارد، بنابراین قبل از انتخاب دندانپزشک خود به خوبی تحقیق کنید. از خانواده یا دوستانی که ایمپلنت‌های دندانی دارند بپرسید که آیا می‌توانند دندانپزشک خود را توصیه کنند یا خیر. از دندانپزشک خود در مورد تجربه آنها در ایمپلنتولوژی بپرسید، از جمله اینکه چند ایمپلنت گذاشته اند و چند بار درمان را انجام می‌دهند.

به هر حال، اگر دندانپزشک شما برای اولین بار است که ایمپلنت می‌گذارد، احتمالاً نمی‌خواهید موش آزمایشگاهی او باشید.

صبر بیمار

در نهایت، به یاد داشته باشید که روش کاشت دندان از ابتدا تا انتها می‌تواند ماه‌ها طول بکشد. بنابراین اگر می‌خواهید نتایج سریعی داشته باشید، ممکن است درمان جایگزین گزینه بهتری باشد. یک دندانپزشک خوب هرگز در کاشت ایمپلنت دندان عجله نمی‌کند.

معایب ایمپلنت دندان چیست؟

ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند زندگی افرادی را که از دندان‌های از دست رفته رنج می‌برند تغییر دهند، اما این روش دارای معایبی است. این موارد شامل موارد زیر است:

هزینه

ایمپلنت‌های دندانی نسبت به سایر درمان‌های دندانی مانند بریج یا پروتز پرهزینه تر هستند.

عدم موفقیت

همه افراد کاندید مناسبی برای ایمپلنت دندان نیستند. از دست دادن استخوان، بیماری لثه و سیگار کشیدن می‌تواند بر موفقیت ایمپلنت تاثیر بگذارد.

عمل جراحی

ایمپلنت‌های دندانی نیاز به جراحی دهان دارند و باید با جراحی در فک بیمار قرار داده شوند. این عمل جراحی خطر عفونت، آسیب به دندان‌های اطراف و آسیب احتمالی عصبی را به همراه دارد.

فرآیند طولانی

فرآیند کاشت ایمپلنت دندانی طولانی است و شامل چندین ویزیت طی ۶ تا ۱۲ ماه است. در صورت بروز عوارض در حین قرار دادن ایمپلنت یا در صورت عدم دستیابی به نتایج اولیه رضایت بخش، ممکن است ویزیت‌های اضافی مورد نیاز باشد.

دوره نقاهت طولانی

بیماران باید چندین هفته یا حتی ماه‌ها تحت درمان قرار گیرند. همچنین باید با محدودیت‌های رژیم غذایی و سبک زندگی همراه باشد.

به این ترتیب، هر کسی که به کاشت ایمپلنت دندان فکر می‌کند، باید قبل از تصمیم گیری در مورد اینکه آیا ایمپلنت انتخاب مناسبی است یا خیر، این معایب را در نظر بگیرد.

مزایای اصلی ایمپلنت‌های دندانی نسبت به سایر روش‌های جایگزین چیست؟

ایمپلنت‌های دندانی در مقایسه با گزینه‌های دیگر برای جایگزینی دندان، مزایای اصلی بسیاری دارند.

زیبایی 

ایمپلنت‌های دندانی ظاهر بسیار طبیعی و واقعی تری نسبت به بریج‌های سنتی یا پروتزهای کامل دارند. آنها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که شبیه به ظاهر دندان‌های طبیعی هستند و به بیماران لبخندی زیبا می‌دهند بدون اینکه عملکرد یا راحتی را به خطر بیندازند.

طول عمر بالا

ایمپلنت‌ها از نظر گاز گرفتن و جویدن دوام بالاتری دارند. بیماران می‌توانند با اطمینان خاطر غذا بخورند، صحبت کنند و لبخند بزنند، زیرا می‌دانند که ایمپلنت آنها حرکت نمی‌کند یا نمی‌افتد.

جلوگیری از تحلیل استخوان فک 

ایمپلنت‌های دندانی می‌توانند ساختار استخوان زیرین را به همان روشی که دندان‌های طبیعی انجام می‌دهند تحریک کرده و از تحلیل استخوان جلوگیری کنند. همچنین به حفظ ساختار صورت کمک می‌کنند.

طول عمر بالا

ایمپلنت‌های دندانی با مراقبت مناسب می‌توانند چندین دهه دوام بیاورند. اما سایر جایگزین‌های دندان‌های از دست رفته، به دلیل فرسایش باید دوباره ترمیم و یا تعویض شوند. اما ایمپلنت‌های دندانی طی سال‌ها استفاده تقریباً بدون تغییر باقی می‌مانند.

https://drshamsdentist.com/%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%BE%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%AA-%D8%AF%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA/

حفظ ساختار دندان‌های باقی مانده 

در مقایسه با سایر گزینه‌های ترمیم دندان مانند بریج، ایمپلنت‌های دندانی نیازی به تغییر ساختارهای دندان سالم اطراف ندارند. به این ترتیب، ساختار دندان‌های باقی مانده شما را حفظ می‌کند.

در مجموع، ایمپلنت‌های دندانی مزایای زیادی در مقایسه با سایر گزینه دارند. 

شیکر آزمایشگاهی چیست؟

یکی از وسیله های موجود در آزمایشگاه های شیمی و زیست شناسی شیکر آزمایشگاهی است. قیمت هود لامینار شیکر آزمایشگاهی برای بهم زدن و مخلوط کردن نمونه های مایع و محلول های موجود در آزمایشگاه بوده که بر اساس نوع چرخش و اندازه صفحه ی آن دارای انواع مختلفی است.

انواع شیکر آزمایشگاهی

شیکر آزمایشگاهی ورتکس چیست؟

شیکر ورتکس یا میکسر لوله وسیله ای است که در آزمایشگاه ها برای مخلوط شدن نمونه های داخل ویال های کوچک استفاده می شود. اولین دستگاه ورتکس در سال 1962 توسط جک گرافت و هارولد گرافت ساخته شد. اساس کار این شیکر مخلوط کردن ویال های کوچک مایع توسط صفحه ای که به کمک یک موتور الکتریکی به حالت دایره ای شروع به حرکت می کندف می باشد.

شیکر آزمایشگاهی اوربیتالی

نوعی دیگر از شیکر های مورد استفاده در آزمایشگاه ها شیکر های اوربیتالی است. این شیکر ها به دلیل اندازه صفحه، سرعت چرخش، قطر دوران و تولید گرمای کمتر نسبت به دیگر شیکر ها یکی از مناسب ترین گزینه ها برای استفاده در آزمایشگاه های میکروبی جهت تهیه محیط کشت می باشد. از جمله مزیت های دیگر شیکر اوربیتالی می توان به وجود گیره نگه دارنده و عدم لرزش به هنگام چرخش دایره ای صفحه اشاره نمود.

شیکر آزمایشگاهی صفحه ای

شیکر صفحه ای یا platform shaker نوعی شیکر با چرخش صفحه افقی است. این نوع شیکر در ابعاد مختلفی وجود داشته که برای استفاده از آن، نمونه مورد نظر در ارلن مایر، شیشه و یا ویال ریخته شده و پس از تنظیم سرعت و زمان حرکت صفحه شیکر به حالت رفت و برگشتی شروع به مخلوط کردن نمونه ی نماید.

شیکر آزمایشگاهی انکوباتور

شیکر انکوباتور که با نام شیکر گرمایی نیز شناخته می شودف در واقع یک دستگاه با دو کارایی است. شیکر انکوباتور به دلیل توانایی لرزش و ایجاد گرمای کنترل شده اکسیژن و انرژی مورد نیاز برای رشید نمونه را به طور یکسان در محیط پخش کرده به همین دلیل به عنوان یکی از لوازم پرکاربرد در آزمایشگاه های میکروبی و سلولی است.

https://hakimazma.com/%d9%87%d9%88%d8%af-%d8%a2%d8%b2%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%b4%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c/%d9%87%d9%88%d8%af-%d8%b4%db%8c%d9%85%db%8c%d8%a7%db%8c%db%8c/

شیکر خورشیدی یا روتوشیکر

شیکر خورشیدی یا روتوشیکر(Rotoshaker) به دلیل قابلیت چرخش صفحه با زاویه های متفاوت نسبت به خط افق یکی از پرکاربرد ترین شیکر های آزمایشگاهی است. روتوشکیر همانند شیکر های دیگر برای مخلوط کردن و چرخاندن نمونه های آزمایشگاهی با سرعت و زاویه قابل تنظیم می باشد. نوع خورشیدی آن بیشترین کاربرد را در بخش هماتولوژی آزمایشگاه های تشخص طبی جهت انجام تست های مربوطه داشته و نوع صفحه ای آن در دیگر بخش های آزمایشگاه قابل استفاده می باشد.

پالپیت یا عفونت پالپ داخل کانال دندان چیست؟

پالپ بافت نرم داخلی دندان است. کامپوزیت در رشت حاوی اعصاب، عروق خونی و بافت همبند است. پالپ خون و مواد مغذی را به لایه‌های سخت و بیرونی دندان‌ها می‌رساند تا آنها را سالم نگه دارد. پالپیت التهاب پالپ است. معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که داخل دندان به دلیل مواردی مانند ترک یا حفره، تحریک شود.

انواع عفونت پالپ یا داخل کانال دندان چیست؟

دو نوع عفونت پالپ یا داخل کانال دندان وجود دارد. دندانپزشکان آنها را بر اساس میزان عفونت طبقه بندی می‌کنند:

1. پالپیت برگشت پذیر: در مرحله اولیه، پالپیت برگشت پذیر است. باید دندانپزشک دندان را ترمیم کند و سپس آن را با ماده پر کننده ببندد.
2. پالپیت برگشت ناپذیر: در این مرحله التهاب پیشرفته تر است و دندان نمی‌تواند بهبود یابد. بافت پالپ در نهایت خواهد مرد. این حالت نکروز پالپ است.

پالپیت یا عفونت پالپ چقدر شایع است؟

پالپیت بسیار شایع است. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده تخمین می‌زند که از هر ۴ بزرگسال بین ۲۰ تا ۶۴ سال، ۱ نفر دارای حفره‌های درمان نشده است که می‌تواند منجر به پالپیت شود.

علائم عفونت پالپ چیست؟

دندان درد و حساسیت از علائم اصلی پالپیت است. دردی که احساس می‌کنید معمولا بسته به مرحله التهاب متفاوت است.

علائم عفونت پالپ برگشت پذیر عبارتند از:

• هنگامی‌که دندانپزشک شما به دندان ضربه می‌زند، درد ندارد.
• حساسیت به گرما ندارد.
• حساسیت به سرما یا شیرینی جات دارد اما به سرعت برطرف می‌شود. اغلب دردی شدید است و تیر می‌کشد. 

علائم عفونت پالپ برگشت ناپذیر:

• هنگامی‌که دندانپزشک به دندان ضربه می‌زند، درد ایجاد می‌شود.
• حساسیت به گرما، سرما یا شیرینی که بیش از چند ثانیه طول می‌کشد. این می‌تواند یک درد ضربان دار، دردناک یا تیز باشد.
• دندان درد مداوم
• لثه‌ها یا فک متورم
• جوش روی لثه
• تغییر رنگ دندان
• دندان شکسته، ترک خورده یا لق

اگر نکروز پالپ رخ دهد و بافت عصبی بمیرد، شاید به گرما، سرما یا شیرینی‌ها حساسیت نداشته باشید. اما وقتی دندانپزشک به آن ضربه می‌زند، دندان شما درد می‌گیرد.

علت عفونت داخل کانال دندان چیست؟

مینای سخت از پالپ دندان محافظت می‌کند. اگر مینای دندان آسیب ببیند، می‌تواند منجر به پالپیت یا عفونت پالپ شود. آسیب دندان در موارد زیر رخ می‌دهد:

• حفره‌ها: باکتری‌ها در دهان شما اسید تولید می‌کنند که می‌تواند مینای دندان را بخورد و سوراخ‌هایی ایجاد کند.
• ترک‌ها: اگر غذاهای سفت بجوید یا به دندان آسیب وارد کنید، ممکن است ترک‌های کوچک ایجاد شوند.
• روش‌های نادرست دندانپزشکی و اقدامات مکرر دندانپزشکی: درمان دندان به تنهایی می‌تواند باعث ایجاد عفونت پالپ شود. اگر دندان در طول یک عمل دندانپزشکی به درستی مهر و موم نشده باشد، می‌تواند قسمت پر شده دچار نشتی شود و ایجاد عفونت داخل کانال دندان کند.
• مینای دندان فرسوده یا پوسیدگی دندان: دندان قروچه یا مسواک زدن شدید می‌تواند مینای دندان شما را فرسوده کند و عصب را مستعد التهاب کند.
• شکستگی ریشه دندان
• آسیب به پالپ دندان بدون آسیب به قسمت خارجی دندان

عفونت داخل کانال دندان چگونه درمان می‌شود؟

برای پالپیت برگشت پذیر، دندانپزشک شما سعی می‌کند علت را برطرف کند. این کار شامل حذف پوسیدگی و مهر و موم کردن دندان با یک پر کردن معمولی است.

پالپیت برگشت ناپذیر نیاز به درمان شدیدتری برای برداشتن بافت پالپ دارد. در ادامه گزینه‌های درمانی پالپ عفونی را بررسی می‌کنیم. 

عصب کشی دندان

معمولاً برای درمان ریشه به اندودنتیست (دندانپزشکی که در درمان عفونت‌های پالپ تخصص دارد) مراجعه می‌کنند. آنها پالپ آلوده را جدا و ریشه را تمیز می‌کنند. سپس کانال خالی ریشه را پر کرده و دندان را آب بندی می‌کنند. چند هفته بعد بیمار به دندانپزشکی باز می‌گردد تا روکش روی دندان عصب کشی شده قرار دهند.

کشیدن دندان

برخی افراد کشیدن دندان را انتخاب می‌کنند. دندانپزشک درباره گزینه‌های جایگزینی دندان، از جمله ایمپلنت یا بریج دندان با بیمار صحبت خواهد کرد.

آنتی‌بیوتیک‌ها درمان پالپیت نیستند، اما ممکن است در صورت تأخیر، از تبدیل مشکل به عفونت جلوگیری کنند.

عوارض احتمالی عفونت پالپ چیست؟

در صورت عدم درمان، عفونت پالپ یا داخل کانال دندان گسترش می‌یابد و منجر به عفونت یا آبسه خواهد شد. عفونت پالپ باعث ایجاد درد، تب و تورم غدد گردن می‌شود.

اگر این ناحیه عفونی شود، می‌تواند به استخوان فک (استئومیلیت) و بافت‌های نرم سر، گردن و قفسه سینه نیز سرایت کند. در صورت عدم درمان، این عفونت‌ها می‌توانند تهدید کننده زندگی باشند.

راه‌های پیشگیری از عفونت پالپ 

بهداشت دهان و دندان بهترین راه برای پیشگیری از عفونت پالپ است. برخی از نکات مراقبتی شامل موارد زیر است: 

• دو بار در روز مسواک بزنید.
• هر روز نخ دندان بکشید.
• برای تمیز کردن و معاینات معمول به دندانپزشک خود مراجعه کنید.
• اگر در شب دندان قروچه می‌کنید، از محافظ شب استفاده کنید.
• در صورت داشتن هر گونه درد یا حساسیت دندان، فوراً به دندانپزشک خود اطلاع دهید.

چه زمانی باید به دندانپزشک مراجعه کنیم؟

اگر دندان درد دارید یا متوجه حساسیت به غذاها یا نوشیدنی‌های گرم، سرد یا شیرین شدید، با دندانپزشک صحبت کنید. با درمان زودهنگام، زمان کمتری را روی صندلی دندانپزشک می‌گذرانید و احتمال ابتلا به یک بیماری جدی تر را کاهش خواهید داد.

عفونت پالپ چگونه تشخیص داده می‌شود؟

یکی از راه‌های اصلی که دندانپزشکان پالپیت را تشخیص می‌دهند، ارزیابی حساسیت دندان است. انواع تست‌های حساسیت عبارتند از:

• آزمایش پالپ الکتریکی: این آزمایش تعیین می‌کند که آیا پالپ شما هنوز زنده است یا اینکه عفونت به سمت نکروز پالپ پیشرفت کرده است. دندانپزشک شما از ابزاری برای رساندن یک پالس الکتریکی کوچک به دندان استفاده می‌کند. اگر پالپ شما زنده باشد، تحریک را احساس خواهید کرد. اگر بافت پالپ مرده باشد، پالس الکتریکی را احساس نخواهید کرد.
• تست گرما یا سرما: دندانپزشک دندان شما را با ماده سرد یا گرم لمس می‌کند. در پالپیت برگشت ناپذیر، حساسیت بیش از چند ثانیه طول می‌کشد. اگر بافت پالپ مرده باشد، هیچ حساسیتی احساس نخواهید کرد.
• ضربه زدن به دندان: این کار شامل ضربه ملایم به دندان است. درد به وجود آمده با ضربه، نشانه پالپیت برگشت ناپذیر است.
• عکس برداری با اشعه X: دندانپزشک همچنین برای بررسی عیوب در دندان و علائم عفونت، از دندان اشعه ایکس می‌گیرد.

پالپ کجا قرار دارد؟ 

در قسمت داخلی دندان، زیر لایه خارجی سفید مینا و لایه داخلی عاج، بافت نرمی‌ به نام پالپ وجود دارد. پالپ دندان شامل عروق خونی، اعصاب و بافت همبند است که می‌تواند ملتهب یا عفونی شود. 

خطرات درمان نشدن عفونت پالپ چیست؟

متأسفانه، عفونت‌های کانال ریشه به خودی خود از بین نمی‌روند. در واقع، هر چه بیشتر برای درمان صبر کنید، وضعیت بدتر می‌شود. پوسیدگی دندان می‌تواند به گسترش خود ادامه دهد و ساختار دندان سالم را تا زمانی که ساختار کافی برای نجات دندان وجود نداشته باشد، از بین ببرد. در این شرایط تنها راه، کشیدن دندان است که پس از آن نیاز به بریج یا ایمپلنت پرهزینه دارد. می‌توانید دندان خود را جایگزین نکنید. اگرچه این می‌تواند منجر به مشکلات دیگری مانند جابه‌جایی دندان‌های باقی‌مانده، بی‌نظمی‌بایت و تحلیل استخوان شود.

باقی ماندن عفونت پالپ می‌تواند عواقب شدیدی را در پی داشته باشد. عفونت می‌تواند به لثه‌ها، گونه‌ها و سایر دندان‌ها سرایت کند. همچنین می‌تواند به فک، صورت و جریان خون منتقل شود. اگر عفونت به جریان خون وارد شود مشکلات زیر به وجود خواهند آمد: 

• سپسیس
• آبسه مغزی
• عفونت بافت استخوانی
• فاشئیت نکروزان
• اندوکاردیت
• مدیاستینیت

https://drshamsdentist.com/%D9%85%D8%AA%D8%AE%D8%B5%D8%B5-%D8%A7%DB%8C%D9%85%D9%BE%D9%84%D9%86%D8%AA-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA/

در طول درمان معمولی عصب کشی چه اتفاقی می‌افتد؟

طی جراحی استاندارد برای رفع عفونت داخل دندان، دندانپزشک یا اندودنتیست پالپ دندان را برمی‌دارد. قبل از شروع درمان، عکسبرداری با اشعه ایکس انجام می‌شود و ناحیه اطراف دندان بیمار با بی حسی موضعی بی حس می‌شود. درمان با ایجاد یک سوراخ در تاج دندان برای دسترسی به پالپ شروع می‌شود. در طول درمان معمولی کانال ریشه، از فایل‌های کوچک برای برداشتن بافت عفونی و ساختار دندان پوسیده و شکل دادن به داخل کانال استفاده می‌شود. پس از آن داخل کانال با مواد پرکننده به نام گوتاپرکا پر و مهر و موم می‌شود. ریشه‌های دندان کاملاً بسته می‌شوند و تا زمانی که بیمار برای گذاشتن روکش مراجعه کند با ماده پرکننده به صورت موقت آن را پر می‌کنند. 

عفونت دندان

عفونت یا آبسه دندان، در اثر عفونت‌های باکتریایی در دهان به وجود می‌آید.لمینت دندان در رشت  این آبسه می‌تواند در نقاط مختلفی از دهان مانند نوک ریشه یا در لثه رخ دهد. عفونت‌های دندانی را می‌توان با تخلیه و خشک کردن از بین برد، اما گاهی اوقات در صورت داشتن عفونت زیاد ممکن است نیاز به کشیدن دندان باشد. 

انواع آبسه‌های عفونی دندان

آبسه‌های دندان به چند دسته کلی تقسیم می‌شوند:

آبسه پری اپیکال

با ورود باکتری‌ها به داخل لایه بیرونی دندان، پوسیدگی تا بافت نرم زیر عاج راه پیدا می‌کند. با گسترش پوسیدگی، سوراخ تا پالپ نرم داخلی دندان نفوذ پیدا کرده و در نهایت باعث ایجاد عفونت یا ( پالپیت)می‌شود. با پیشرفت این عفونت، باکتری‌ها به استخوان رسیده و آبسه پری اپیکال را ایجاد می‌کنند. 

آبسه پریودنتال

با آلوده شدن لثه‌ توسط باکتری‌های موجود در پلاک‌ها، لثه دچار پریودنتیت می‌شود. در نتیجه این آلودگی لثه ملتهب و می‌تواند بافت اطراف ریشه دندان را از پایه جدا کند. با جدا شدن پایه‌ها شکاف کوچکی ایجاد شده، که به راحتی کثیف و محل تجمع باکتری‌ها می‌شود. این تجمع باکتری‌ها آبسه پریودنتال را به وجود می‌آورند. 

آبسه ژینژیوال

این آبسه به دلیل عفونت باکتریایی که در نتیجه پوسیدگی دندان، مسواک زدن نادرست، شکستگی دندان، گیرکردن غذا در لثه و خونریزی لثه بین لثه و دندان ایجاد می‌شود. آسیب تروماتیک یا وارد کردن نیروی بیش از اندازه در اثر ارتودنسی نیز می‌تواند یکی دیگر از عوامل بروز این آبسه شود.

آبسه دندان عقل

آخرین مجموعه از دندان‌های آسیاب، دندان عقل است که نه تنها هیچ عملکرد موثری ندارند بلکه حتی باعث بروز بیماری‌های دهان دندان نیز می‌شوند. به دلیل موقعیت دندان‌های عقل، دسترسی و تمیز کردن آنها دشوار است. از این رو گاهی می‌توانند منجر به بروز عفونت و آبسه‌های دندانی شوند که باید در این صورت فورا به آنها رسیدگی کرد، زیرا در صورت نادیده گرفتن می‌توانند بسیار خطرناک باشند و منجر به عوارض جدی شوند.

آبسه دندان عصب کشی 

بعد از انجام عصب کشی و درمان ریشه ممکن است در اطراف دندان و لثه شاهد تورم و آبسه باشید. این آبسه ممکن است به دلیل نفوذ متریال باقی مانده از فرایند عصب کشی در بافت لثه به وجود آید که در این مواقع بهتر است به دندانپزشک خود مراجعه کنید.

علائم عفونت دندان 

یکی از شایع‌ترین علائم عفونت دندان، درد در ناحیه آسیب دیده است که به صورت دردی شدید و ضربان‌دار شروع می‌شود. این درد ناگهانی شروع و به تدریج شدیدتر شده و حتی می‌تواند به گوش، استخوان فک یا حتی گردن نیز سرایت کند. از علائم و دیگر نشانه‌های عفونت دندانی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• تب
• حساسیت به مایعات و غذاهای سرد و گرم
• بد طعم بودن دهان
• تورم در صورت، زیر فک یا گونه
• مشکل در بلعیدن غذا

دلایل عفونت دندان 

به طور معمول، عفونت‌های دندانی توسط باکتری‌ها ایجاد می‌شوند. از دیگر دلایل عفونت دندان می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

عدم رعایت بهداشت دهان و دندان

در صورت مسواک نزدن و عدم استفاده از نخ دندان، پلاک‌های غذایی موجود در دندان تبدیل به محیطی مطلوب برای رشد باکتری‌ها می‌شوند.

ترومای دندان

با شکستن دندان، مینا آسیب پذیر و شکننده‌تر می‌شود. در این زمان باکتری‌ها می‌توانند با نفوذ در شکستگی‌ها باعث عفونت‌های دندانی شوند.

سیستم ایمنی ضعیف

افرادی که دارای بیماری‌های زمینه‌ای یا دچار اختلالات خود ایمنی هستند، نسبت به سایر افراد بیشتر در معرض ابتلا به عفونت‌های دندانی قرار دارند.

سیستم ایمنی ضعیف و تاثیر آن بر عفونت دندان

اگر شما به خوبی از دهان و دندان های خود مراقبت نمی‌کنید، در معرض خطر ابتلا به باکتری، التهاب و عفونت‌هایی مانند بیماری لثه در دهان خود هستید. سیستم ایمنی بدن شما با ساخت مقدار مشخصی از سلول‌ها مانند آنتی بادی‌ها و گلبول‌های سفید خون با بیماری‌ها و عفونت‌ها مبارزه و کار می کند. اگر سیستم ایمنی بدن شما برای حمله به باکتری‌ها و مبارزه با عفونت‌های دهان شما سخت کار می‌کند، این توانایی و مبارزه را در جای دیگری از بدن نخواهد داشت. سیستم ایمنی بدن به سادگی قادر به ارسال سلول‌های ایمنی به سایر قسمت‌های بدن نخواهد بود و پاسخ ایمنی کلی شما را تضعیف می‌کند. 

با توجه به داشتن سیستم ایمنی ضعیف و تاثیر آن بر عفونت دندان شما می‌توانید با رعایت نکات بهداشتی دهان و دندان اطمینان حاصل کنید که دندان‌ها، لثه‌ها و دهان شما همگی سالم هستند و سیستم ایمنی شما به دلیل مواجهه مداوم با مسائل بهداشت دهان و دندان به خطر نمی افتد. بی اطلاعی از مسائل مربوط به سلامت دهان می‌تواند منجر به مشکلات سلامتی بزرگتری شود. به عنوان مثال عفونت دندان درمان نشده، می‌تواند خطر ابتلا به بیماری قلبی  و سکته را تا سه برابر افزایش دهد یا التهاب می‌تواند باعث ایجاد مشکلاتی در رگ های خونی منتهی به قلب شما و همچنین مسیرهای خونی به مغز شود.

ارتباط دهان – بدن

بیشتر باکتری‌های موجود در دهان شما بی ضرر هستند اما برخی از آنها می‌توانند باعث بیماری شوند. وقتی این باکتری‌های به سطح کافی بالا برسند، می‌توانند سلامت عمومی شما را به خطر اندازند، به‌ویژه اگر سیستم ایمنی ضعیفی داشته باشید. پوسیدگی دندان و بیماری لثه اغلب نتیجه عدم رعایت بهداشت دهان و دندان است، اما سطوح بالای باکتری‌های مضر می‌تواند با برخی داروها یا تغییر شرایط سلامتی ایجاد شود. 

هر زمان که جریان بزاق شما کاهش پیدا کند، می‌تواند رشد باکتری‌های مضر در دهان را افزایش دهد. مطالعات نشان داده‌اند که بین باکتری‌های دهانی که در پریودنتیت یافت می‌شوند و برخی بیماری‌ها ارتباطاتی وجود دارد. برخی از بیماری‌ها مانند دیابت و HIV/AIDS به دلیل مقاومت بدن در برابر عفونت، می‌توانند باعث شدید شدن عفونت‌های دهان شوند.

اثرات بیماری های خودایمنی بر سلامت دهان

 اختلالات خود ایمنی زمانی اتفاق می‌افتند که سیستم ایمنی بدن به جای هدف قرار دادن میکروارگانیسم های مهاجم برای دفاع از بدن، شروع به حمله به بافت‌ها و سلول‌های سالم بدن می‌کند. برخی از شایع‌ترین علائم این اختلالات تب خفیف، سرگیجه و خستگی است. زنان در مقایسه با مردان بیشتر مستعد ابتلا به بیماری‌های خودایمنی هستند. اختلالات خود ایمنی می‌تواند باعث مشکلات شدید سلامت دهان شود که نیاز به توجه فوری دارد. 

پوسیدگی دندان با نوتروفیل ها

سلول‌های ایمنی به نام نوتروفیل‌ها وجود دارند که می‌توانند باعث پوسیدگی دندان شوند. کلنی‌های باکتری خوب و بد به دلیل تامین مداوم مواد مغذی، وجود گرما و همچنین شرایط مرطوب، موفق به رشد در دهان می‌شوند. همین باکتری، مسئول بیشتر مشکلات سلامت دهان و دندان است. این شرایط مانند حفره‌ها و بیماری پریودنتال زمانی ایجاد می‌شوند که باکتری‌های مضر خارج از کنترل رشد کنند.

حتی سلول‌های سیستم ایمنی که عملکرد طبیعی دارند نیز میتوانند با باکتری‌های دهان ترکیب و باعث ایجاد مشکلات سلامت دندان شوند.

سلول‌های ایمنی نوتروفیل‌ها به مبارزه با التهاب در قسمت‌های مختلف بدن کمک می‌کنند. آنها همچنین در دهان یافت می‌شوند و به عنوان اولین خط دفاعی بدن در برابر پاتوژن‌های مضر عمل می‌کنند. این سلول‌ها در لثه‌ها وجود دارند و برای مبارزه با باکتری‌های مضر وارد حفره دهان می‌شوند. 

 باکتری‌های دهان در حالی که تحت حمله این سلول‌ها قرار می‌گیرند، اسیدها را برای دفاع از خود آزاد می‌کنند و این امر به سرعت ساختار دندان را تخریب می‌کند. دندان ضعیف شده در برابر آنزیم‌های آزاد شده توسط نوتروفیل‌ها و همچنین باکتری‌های مضر آسیب پذیر باقی می ماند. این آسیب علاوه بر ایجاد پوسیدگی قابل توجه دندان نیز می‌تواند منجر به شکستن و عفونت دندان شود.

راه های تشخیص عفونت دندان

اولین راه تشخیص عفونت‌های دندانی، معاینه بالینی بیمار توسط دندانپزشک است. برای تشخیص و اطمینان از مقدار پیشرفت عفونت و گسترش آن می‌توان از روش‌های تشخیصی زیر نیز استفاده کرد:

• فشار یا وارد کردن ضربه‌های آرام به دندانی که عفونت یا آبسه دارد
• انجام تصویربرداری با اشعه ایکس و سی تی اسکن

چگونه عفونت دندان را خارج کنیم؟

با داشتن هرگونه از علائم عفونت دندان فورا به دندانپزشک مراجعه و از دستکاری یا باز کردن آبسه خودداری کنید. با مراجعه به دندانپزشک، ابتدا آبسه با ایجاد برش کوچکی باز و تخلیه می‌شود. سپس با استفاده از ماده سالین ناحیه آسیب دیده ضدعفونی می‌شود.

بعد از بهبود آبسه دندانی دندانپزشک به شما درمان ریشه را توصیه می‌کند، که با انجام این کار پالپ دندان خارج و به طور کامل ریشه‌های دندان پر می‌شوند و شما می‌توانید تا آخر عمر از دندان ترمیم شده خود استفاده کنید. اما در بعضی مواقع ممکن است به دلیل عفونت زیاد نتوان دندان آسیب دیده را نجات داد و دندانپزشک مجبور به کشیدن آن می‌شود.

بسته به عفونت موجود در دندان، گاهی نیاز به مصرف آنتی بیوتیک برای جلوگیری از گسترش عفونت است. افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیفی هستند باید از قرص‌های چرک خشک کن قوی برای بهبود عفونت استفاده کنند.

راه های حفظ سلامت دهان و دندان

صرف نظر از وضعیت سیستم ایمنی شما، حفظ سلامت دهان و دندان در بهترین حالت به نفع شماست. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن صحیح جزء جدایی ناپذیر سلامت دهان و دندان است. مراجعه منظم به دندانپزشک شما نیز حیاتی است و حتی زمانی که سیستم ایمنی شما به خطر افتاده است بسیار مهم است. برای داشتن لبخندی زیبا و سیستم ایمنی قوی بهتر است موارد زیر را رعایت کنید:

• مسواک زدن به طور منظم
• استفاده از نخ دندان
• داشتن رژیم غذایی سالم
• پرهیز ار نوشیدنی های شیرین و اسیدی
• پرهیز از دخانیات
• معاینات سالانه دندانپزشکی

درمان خانگی عفونت دندان

در صورت وجود بروز عفونت در دندان بهتر راه کار، معاینه و درمان توسط پزشک است. اما در برخی شرایط امکان مراجعه به دندانپزشک نیست. در این شرایط شما می‌توانید با استفاده از چند روش به طور خانگی تا زمان مراجعه به پزشک خودتان را درمان کنید.

شستشو با محلول آب و نمک

شستشو با آب و نمک، یکی از بهترین روش‌ها برای تسکین موقتی درد در هنگام آبسه و عفونت است. شما می‌توانید با قرقره و نگه داشتن این محلول در دهان به مدت ۲ دقیقه به مقدار زیادی درد ناشی از عفونت را کاهش دهید. برای اثربخشی بهتر است روزی سه بار این کار را انجام دهید.

کمپرس سرد

گذاشتن کمپرس سرد می‌تواند به کاهش درد و تورم ناشی از عفونت دندان کمک کند. شما می‌توانید با قرار دادن چند تکه یخ در کیسه پلاستیکی یا یک حوله خشک و نگه داشتن آن بر روی ناحیه حساس درد را تسکین دهید.

روغن میخک 

یکی از قدیمی‌ترین روش‌های درمان دندان درد، استفاده از روغن میخک است. این روغن با خاصیت ضد باکتری و ضد التهابی قوی می‌تواند به تسکین درد شما کمک کند. شما می‌توانید با مالیدن مقداری از روغن بر روی ناحیه آسیب دیده یا دهانشویه آن سه بار در روز از آن استفاده کنید.

https://drshamsdentist.com/%DA%A9%D8%A7%D9%85%D9%BE%D9%88%D8%B2%DB%8C%D8%AA-%D8%AF%D9%86%D8%AF%D8%A7%D9%86-%D8%AF%D8%B1-%D8%B1%D8%B4%D8%AA/

اسانس آویشن

اسانس آویشن، یکی از قوی‌ترین اسانس‌ها در برابر عفونت و دارای خواص ضد انگلی و ضد باکتریای است که می‌تواند باعث کاهش تورم نیز گردد. استفاده از اسانس آویشن همانند روغن میخک است و شما می‌توانید آن را به صورت دهانشویه یا با مالش دادن آن در ناحیه آسیب دیده از آن استفاده کنید.

به طور کلی ثبت برندهای تجاری را به ثبت برند در ایران و ثبت برندهای بین المللی (مادرید) تقسیم می کنند. ثبت برند در ایران شامل ثبت برند فارسی و ثبت برند لاتین می شود که ثبت برند لاتین در ابتدا نیازمند اخذ کارت بازرگانی می باشد.

• ثبت علامت تجاری (برند ) در ایران

ماده 1 قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات در تعریف برند مقرر می دارد: برند عبارت از هر قسم علامتی است اعم از نقش ، تصویر ، رقم ، حرف ، عبارت ، مهر ، لفاف و غیر آن که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی ، تجاری یا فلاحتی اختیار می شود. ممکن است یک علامت تجاری برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعت و یا محصول یک شهر و یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود.

بر اساس تبصره 1 قانون ثبت علائم تجارتی و اختراعات مصوب اول تیرماه 1310، ثبت برند در ایران اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را اجباری نماید. لذا، ثبت علامت تجاری مطابق آئین نامه ی آن اجباری نیست. یعنی اگر کسی برند برای کالای خود انتخاب کرد و استعمال نمود و آن را به ثبت نرسانید قانون وی را الزام نمی کند. ولی ماده ی 2 اضافه می کند: "حق استعمال انحصاری علامت تجاری فقط برای کسی شناخته خواهد شد که علامت خود را به ثبت رسانیده باشد".

به موجب مصوبه ی سوم اردیبهشت 1328 هیاًت وزیران، ثبت علائم برای هر یک از این موارد اجباری است:
الف) داروهای اختصاصی مورد استفاده ی طبی
ب) مواد غذایی که در لفاف و ظروف مخصوص عرضه می شوند
ج)  آب های گازدار
ه) لوازم آرایش که برای استعمال مستقیم بر روی پوست انسان به کار می رود.

نکاتی در خصوص برند:

1. برند قابل نقل و انتقال است و باید وفق مقررات قانون ثبت علائم و اختراعات ایران به ثبت برسد.
2. اجازه استفاده از برند ثبت شده به دیگران در ایران باید به ثبت برسد.
3. برای علامت گواهی ثبت علامت صادر خواهد شد.
4. مدت اعتبار ثبت علامت برای هر بار 10 سال است.
5. برای ثبت چند علامت باید به تعداد آن ها اظهارنامه جداگانه داده شود.
6. شما با داشتن کارت بازرگانی شخصی ( حقیقی ) می توانید 3 برند تجاری و با کارت بازرگانی شرکتی ( حقوقی ) می توانید 10 برند تجاری را ثبت نمایید. موارد ذکر شده در رابطه با جواز کسب نیز به همین روال می باشد.

مدارک مورد جهت ثبت برند عبارت است از:

الف) شخص حقیقی:
1. مدارک مثبت هویت متقاضی ( کپی شناسنامه و کپی کارت ملی )
2. کپی کارت بازرگانی (در صورتی که از حروف لاتین استفاده شده باشد)
3. کپی مجوز فعالیت (جواز تاسیس، پروانه ی بهره برداری، پروانه ی ساخت، جواز کسب یا کارت بازرگانی و یا هر گونه گواهی فعالیت صادره از نهادهای نظارتی و حاکمیتی دولتی)
4. نمونه علامت تجاری در کادر 10 در 10
ب) شخص حقوقی ( شرکتی بودن )
1. کپی شناسنامه یکی از دارندگان امضای مجاز شرکت
2. کپی مدارک شناسایی مدیر عامل و کلیه دارندگان امضای مجاز شرکت
3. کپی از روزنامه رسمی تاسیس و آخرین تغییرات
4. کپی از جواز تاسیس یا پروانه بهره برداری یا نامه ای از ارگان مربوطه که این شرکت به آن فعالیت اشتغال به کار دارد یا کپی از کارت بازرگانی جهت ثبت علامت یا اسم در طبقه واردات
5. در صورت لاتین بودن برند، کپی کارت بازرگانی مدیر عامل
6. ده عدد پرینت رنگی از لوگو یا اسم تجاری سایز ده در ده
7. در صورت سه بعدی بودن علامت ارائه علامت به صورت نمونه گرافیکی یا تصویر دو بعدی به نحوی که از شش زاویه متفاوت تهیه و در مجموع یک نمونه واحد را تشکیل دهند.
8. اصل مهر شرکت
9. استفاده از حق تقدم : در صورتی که متقاضی یا متقاضیان ثبت بخواهند به استناد تقاضای ثبت یا ثبت خارج از کشور از مزایای حق تقدم ( حداکثر 6 ماه ) استفاده نمایند می بایست مدارک مربوط به حق تقدم را همزمان با تسلیم اظهارنامه یا حداکثر ظرف 15 روز از آن تاریخ تسلیم کنند.
10. رسید مربوط به پرداخت هزینه های قانونی

• ثبت برند بین المللی ( مادرید )

حقوق مالکیت معنوی در شاخه ثبت علائم تجاری با توسعه تجارت بین المللی ابعاد تازه جهانی پیدا کرده است. بنابراین تنها صحبت از قانون داخلی و ملی طرفدار ندارد بلکه امروزه قوانین تقریباَ متحدالشکلی در قالب موافقت نامه و کنوانسیون های بین المللی ایجاد شده است که بستر حمایت جهایت از این برند را فراهم نموده است.

سیستم مادرید توسط دفتر بین المللی سازمان جهانی مالکیت فکری WIPO ، اداره می شود. هر کشوری که در کنوانسیون پاریس برای حمایت از مالکیت صنعتی عضویت دارد می تواند طرف موافقت نامه یا پروتکل، یا هر دو قرار بگیرد که کشور ایران نیز در سال 1337 عضویت خود را در کنوانسیون پاریس در زمینه حمایت از مالکیت صنعتی و در سال 1382 عضویت خود را در موافقت نامه مادرید و پروتکل آن در مورد ثبت بین المللی علائم همراه با آیین نامه مشترک آن دو ، رسماَ اعلام نموده است.

مدارک لازم جهت ثبت بین المللی برند به قرار ذیل است:

1- ارائه نامه درخواست جهت ثبت بین المللی علامت خطاب به اداره ثبت علایم تجاری با درج اسامی کشورهای مورد نظر
2- ارائه معرفی نامه بر روی سربرگ شرکت همراه با امضای مدیران و دارندگان حق امضا و با مهر شرکت برای اشخاص حقوقی و در صورت مراجعه وکیل رسمی ارائه وکالت نامه دادگستری
3- ارائه کپی مصدق شناسنامه و کارت ملی مدیران و دارندگان حق امضای شرکت و روزنامه تاسیس و آخرین تغییرات شرکت برای اشخاص حقوقی و ارائه کپی مصدق شناسنامه و کارت ملی برای اشخاص حقیقی و در صورت مراجعه به وکیل رسمی ارائه وکالت نامه دادگستری

https://danasabt.ir/2023/09/04/%d8%b1%d8%a7%d9%87%d9%86%d9%85%d8%a7%db%8c-%d8%ab%d8%a8%d8%aa-%d9%84%d9%88%da%af%d9%88/

4- ارائه اصل گواهی ثبت علامت تجاری در ایران جهت رویت و کپی آن جهت رویت و کپی آن جهت ضبط در پرونده یا ارائه کپی مصدق گواهی ثبت علامت تجاری
5- تکمیل فرم مخصوص لاتین
6- ارائه برگ محاسبه هزینه ها
7- رسید مربوط به پرداخت هزینه بررسی اظهارنامه بین المللی

انواع مختلفی از کوره ها وجود دارد که معمولاً در محیط های آزمایشگاهی مورد استفاده قرار می گیرند. قیمت هود لامینار در اینجا برخی از رایج ترین انواع آن آورده شده است:

1. کوره صدا خفه کن نوعی کوره است که برای کاربردهایی در دمای بالا مانند خاکستر کردن، کلسینه کردن و تف جوشی استفاده می شود. دارای یک محفظه یا "خفه کن" است که توسط عناصر گرمایشی احاطه شده است که می توانند برقی یا گازی باشند. صدا خفه کن جو کنترل شده ای را برای نمونه در حال گرم شدن فراهم می کند، مانند گاز بی اثر یا خلاء، که به جلوگیری از اکسیداسیون یا سایر واکنش های ناخواسته کمک می کند.

2. کوره لوله: کوره لوله ای یک کوره استوانه ای است که برای کاربردهای در دمای بالا مانند آنیل یا عملیات حرارتی مواد استفاده می شود. دارای یک عنصر حرارتی است که معمولاً در اطراف یک لوله سرامیکی یا کوارتز پیچیده می شود که یک جو کنترل شده را برای نمونه در حال گرم شدن فراهم می کند. کوره های لوله ممکن است برقی یا گازی باشند و ممکن است به ویژگی های مختلفی مانند کنترل دما قابل برنامه ریزی و قفل های ایمنی مجهز شوند.

3. کوره جعبه ای: کوره جعبه ای نوعی کوره است که برای کاربردهایی در دمای بالا مانند عملیات حرارتی فلزات یا سرامیک ها استفاده می شود. دارای یک محفظه مستطیل شکل است که توسط عناصر گرمایشی احاطه شده است که می توانند برقی یا گازی باشند. کوره های جعبه ای ممکن است به ویژگی های مختلفی مانند کنترل دما قابل برنامه ریزی، قفل های ایمنی و کنترل جو مجهز شوند.

4. کوره خلاء: کوره خلاء نوعی کوره است که برای کاربردهای با دمای بالا در محیط کم فشار یا خلاء استفاده می شود. دارای محفظه ای است که مهر و موم شده و تخلیه می شود، که به جلوگیری از اکسیداسیون یا سایر واکنش های ناخواسته در طول گرمایش کمک می کند. کوره های خلاء ممکن است برقی یا گازی باشند و ممکن است به ویژگی های مختلفی مانند کنترل دما قابل برنامه ریزی و قفل های ایمنی مجهز شوند.

5. کوره پردازش حرارتی سریع (RTP): کوره RTP نوعی کوره است که برای گرم کردن و خنک کردن سریع مواد، معمولاً برای کاربردهای پردازش نیمه هادی استفاده می شود. دارای یک محفظه است که با استفاده از یک منبع نور با شدت بالا گرم می شود، که امکان گرم شدن و خنک شدن بسیار سریع نمونه در حال پردازش را فراهم می کند. کوره های RTP ممکن است به ویژگی های مختلفی مانند کنترل دما قابل برنامه ریزی و قفل های ایمنی مجهز شوند.

اینها تنها چند نمونه از انواع مختلف کوره‌هایی است که معمولاً در محیط‌های آزمایشگاهی استفاده می‌شوند. نوع خاصی از کوره که انتخاب می شود به کاربرد و نیازهای خاص آزمایشگاه بستگی دارد.

کاربرد کوره آزمایشگاهی چیست؟

اصل کار یک کوره آزمایشگاهی به نوع خاص کوره بستگی دارد. با این حال، به طور کلی، تمام کوره های آزمایشگاهی با حرارت دادن یک نمونه یا ماده در یک دمای خاص برای یک دوره زمانی خاص کار می کنند. کوره یک محیط کنترل شده مانند یک جو یا خلاء خاص را برای جلوگیری از واکنش های ناخواسته یا آلودگی در طول فرآیند گرمایش فراهم می کند.

در اینجا یک نمای کلی از نحوه عملکرد یک کوره آزمایشگاهی معمولی وجود دارد:

1. نمونه یا ماده ای که قرار است گرم شود در داخل کوره قرار می گیرد. کوره ممکن است مجهز به سینی، بوته یا سایر ظروف برای نگهداری نمونه باشد.

2. کوره به گونه ای برنامه ریزی شده است که تا یک دمای خاص، با نرخ مشخص و برای یک دوره زمانی خاص گرم شود. بسته به نوع کوره، گرمایش ممکن است با استفاده از عناصر گرمایش الکتریکی، مشعل های گازی یا سایر منابع گرمایشی انجام شود.

3. با گرم شدن کوره، نمونه یا مواد داخل آن نیز گرم می شود. کوره ممکن است مجهز به سنسورهای دما برای نظارت بر دمای نمونه یا مواد در زمان واقعی باشد.

4. کوره همچنین ممکن است مجهز به قفل های ایمنی برای جلوگیری از گرم شدن بیش از حد یا سایر خطرات باشد. به عنوان مثال، اگر درجه حرارت در کوره از آستانه مشخصی فراتر رود، ممکن است کوره به طور خودکار خاموش شود یا زنگ هشدار ایجاد کند.

5. هنگامی که نمونه یا ماده به دمای مورد نظر رسید، ممکن است برای مدت زمان مشخصی در آن دما نگهداری شود. این اغلب به عنوان دوره "خیساندن" نامیده می شود.

https://hakimazma.com/%d9%87%d9%88%d8%af-%d8%a2%d8%b2%d9%85%d8%a7%db%8c%d8%b4%da%af%d8%a7%d9%87%db%8c/%d9%87%d9%88%d8%af-%d8%b4%db%8c%d9%85%db%8c%d8%a7%db%8c%db%8c/

6. پس از اتمام دوره خیساندن، کوره ممکن است طوری برنامه ریزی شود که تا دمای خاصی با سرعت خاصی خنک شود. نمونه یا ماده ممکن است پس از سرد شدن کافی از کوره خارج شود.

به طور کلی، اصل کار یک کوره آزمایشگاهی فراهم کردن یک محیط کنترل شده برای گرم کردن مواد در دماهای خاص برای دوره های زمانی خاص است. این امکان را برای طیف گسترده ای از کاربردها، مانند آزمایش مواد، آماده سازی نمونه، و واکنش های شیمیایی فراهم می کند.